Samenvatting

Wanneer er gesproken wordt over een hechtingsrelatie van een kind, betekent dit dat een kind de neiging heeft tot het zoeken van contact en nabijheid tot een significante ander in situaties die bedreigend zijn voor het kind. Wanneer de behoefte aan veiligheid niet wordt bevredigd kan de omgeving door het kind worden gezien als onveilig en zou een kind hierop kunnen reageren door zich te verzetten of door zich terug te trekken Bowlby (1969). Bowlby (1969) accentueerde het belang van hechtingsrelaties met significante anderen voor bepaalde gedragsproblematiek. Onveilige hechting kan dan ook gezien worden als een relevante risicofactor voor ontwikkeld probleemgedrag (Ijzendoorn, 1994).

Naar aanleiding van observaties en gesprekken van en door de opdrachtgever is er geconcludeerd dat er een aantal problemen voorkomen op de groepen. Een aantal van de jongeren met hechtingsproblematiek worden uit de Hand in Hand groep geplaatst en teruggeplaatst naar andere (gesloten) groepen onder andere vanwege problemen met betrekking tot externaliserend gedrag en vermijdend gedrag zoals weglopen. Daarnaast is er weinig zicht op begeleidingsmethodieken die ingezet kunnen worden bij de jongeren. Dit onderzoek zal ,vanuit het perspectief van de professionals die dagelijks met deze jongeren werken, onderzoeken of de huidige begeleiding overeenkomt met wat de professionele opvoeders en wetenschappelijke literatuur zien als gewenste begeleiding voor deze jongeren.

De doelstelling van het onderzoek is uiteindelijk aanbevelen om de begeleiding al dan niet bij te stellen en hiervoor handvatten aan te bieden. Hiervoor is de volgende probleemstelling opgesteld: In hoeverre komt de huidige begeleiding van jongeren van 12 tot en met 18 jaar met hechtingsproblematiek op de hand in Hand groep overeen met de gewenste begeleiding volgens de professionele opvoeders? Uiteindelijk zijn er nog vijf deelvragen opgesteld.

Om deze vragen te beantwoorden wordt er kwalitatief onderzoek verricht door literatuuronderzoek te doen en door veldonderzoek te doen. Het literatuuronderzoek bevat wetenschappelijke bronnen die een basis vormt voor het onderzoek en het veldonderzoek bevat tien interviews met professionele opvoeders van de Hand in Hand groep 1 en 2.

Uit de resultaten van de interviews blijkt dat de professionele opvoeders op de Hand in Hand groep geen duidelijke,eenduidige, specifieke uitgangspunten hebben met betrekking tot de begeleiding van jongeren met hechtingsproblematiek en ervaren de respondenten een verschil tussen de huidige situatie en de gewenste situatie, namelijk dat zij op dit moment te weinig tijd hebben in de dagplanning om de jongeren voldoende (individuele) aandacht te geven.

Op basis hiervan wordt aanbevolen om te zorgen voor een duidelijke, eenduidige richtlijn voor professionele opvoeders ten aanzien van de begeleiding van jongeren met hechtingsproblematiek, men voor te lichten over de relevantie van de begeleiding en te zorgen voor een voorspelbaar klimaat waarin er ruimte is voor persoonlijke aandacht voor de jongeren. Met betrekking tot dit laatste gegeven wordt er aanbevolen het mentorschap verder te ontwikkelen.