Samenvatting

Dit onderzoek is uitgevoerd met als doel het in kaart brengen in hoeverre de videofeedback methode kan bijdragen aan de zwemprestaties. Basis voor dit onderzoek zijn de theorie van de sociale leertheorie van Bandura en het motorisch leren model van de onderzoekers Fitts en Poster (1967). De onderzoeker heeft de gegevens in aantal afgelegde meters onder het wateroppervlak van de proefpersonen in een gecontroleerde setting afgenomen. In totaal was er sprake van vier meetmomenten; een nulmeting, twee interventieperiodes en een retentietest. Na het invoeren van de gegevens in het statistisch programma SPSS is middels een Repeated Measures ANOVA test het effect van X op Y aangetoond. Uit de onderzoeksresultaten werd een significant verschil in zwemprestaties gevonden tijdens de voor- en eindmeting. Het verschil tussen de videofeedback en verbale feedbackgroep in verbetering bleek daarbij eveneens significant. Daarnaast werd er bij beide groepen een beduidend verschil gevonden tussen de eindmeting en de retentietest. Echter, bleek het verschil tussen de onderzoeks- en de controlegroep niet significant, anders dan eerder onderzoek deed vermoeden. Deze resultaten laten zien dat training in het algemeen leidt tot betere zwemprestaties. Training door middel van videofeedback blijkt daarbij van versterkende positieve invloed. Binnen het zwemonderwijs wordt daarom door de onderzoeker aangeraden gebruik te maken van videofeedback als aanvulling van reguliere lesmethodes. Dit middel zou tevens ingezet kunnen worden voor het aanleren van andere sportbewegingen. Verder onderzoek moet uitwijzen op welke manier de Self-modeling verder ingezet kan worden binnen het sportonderwijs.