Samenvatting

De ontwikkelingspsychologie bestudeert de verandering in de ontwikkeling van de mens. Die ontwikkeling is een wisselwerking tussen de lichamelijke en geestelijke groei en leren. De ontwikkeling wordt beïnvloed door het leren. Maar bij het leren moet je rekening houden met het ontwikkelingsstadium van het kind. Het kind doorloopt de verschillende stadia in een vaste volgorde, want wat in het ene stadium verworven is is nodig bij het volgende stadium. In de ontwikkelingspsychologie zijn verschillende stromingen. In sommige wordt de ontwikkeling biologisch verklaard, in andere is er meer nadruk op de ontwikkeling van het persoonlijke en weer andere vinden de omgeving van het kind in grote mate bepalend. In een biologische opvatting wordt de ontwikkeling van het kind gezien als een evolutie die zich als het ware vanzelf voltrekt. Je zou dan als opvoeder alleen de voorwaarden zo gunstig mogelijk moeten maken. De volwassene kan op afstand blijven. Een andere stroming is het behaviorisme. In het behaviorisme is het gedrag het onderwerp waar de psychologie over gaat. Men onderzoekt en beschrijft de gedragingen van het kind. Aanleg en erfelijkheid zijn onbelangrijk voor een behaviorist. Alleen het gedrag is te onderzoeken omdat het waarneembaar en toetsbaar is. Het behaviorisme heeft veel invloed gehad op de psychologie. Alle gedragingen kunnen teruggebracht worden tot (geconditioneerde) reflexen. De tendens is optimistisch: je kunt gewenst gedrag aanleren. In de psychoanalytische stroming spelen het onbewuste en het onderbewuste een grote rol. De betekenis van deze denkwijze in de psychologie is dat de wereld van het on(der)bewuste `zichtbaar' is gemaakt.
Bovenstaande visies kunnen verschillende gebieden beslaan. Onderzoekers kunnen zich bezig houden met intellectuele, morele, esthetische of sociale terreinen van de ontwikkeling.