Samenvatting

Steeds meer mensen willen in de stad wonen, de huizen worden duurder en de stad wordt meer een plek voor de rijken. Op termijn kan dit niet zo doorgaan, de vraag is hoe we daar op een andere manier mee om kunnen gaan. Ik geloof dat er een betere, socialere en collectieve manier is om steden van binnenuit te veranderen en om te vormen tot steden van de toekomst. Hier is groei, toenemende dichtheid, flexibiliteit, hybride grenzen en verweving van functies mogelijk. Hier draait het om de mens als onderdeel van het collectief, door privéruimte in te ruilen voor collectieve ruimte en bezit te zien als onderdeel van een groter geheel. Verbroedering, saamhorigheid, naastenliefde en vriendschap komt in veel culturen tot uiting bij het samen eten en delen van brood. Dat maakt de oude Broodfabriek in Utrecht tot een perfect startpunt voor deze nieuwe manier van wonen.

Door schaalverkleining op elk niveau worden nieuwe buurten ontworpen als een stad en nieuwe woonblokken (transformaties) als een buurt. Woningen worden kamers als onderdeel van een groter gebouw. Zo vervagen de grenzen tussen publiek en privé of ze worden dynamisch en anders geordend. Op een vernieuwende manier brengt het mensen dichter bij elkaar: ze leren van andere culturen en manieren van leven, terwijl de kwaliteiten en behoeften van elk individu centraal staan.

Beschouw een bouwblok als een soort buurt, een soek of een sociale fabriek. Alle bewoners hebben de sleutel van de poort, maar ook buitenstaanders zijn welkom. Iedere bewoner heeft zijn eigen kamer (thuis), maar maakt ook deel uit van de community. Buurtgenoten kennen elkaar en zijn in meer of mindere mate van elkaar afhankelijk als onderdeel van het geheel. De ‘buurt’ heeft een hoge dichtheid en is flexibel, multifunctioneel en hybride in zijn overgangen. De rijke tussenwereld wordt zichtbaar in de architectuur en op elke schaal, van de individuele kamer, tot de aanhechting in de stad.

Afstudeercommissie: Uri Gilad Mentor, Machiel Spaan en Bruno Doedens. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Jeroen van Mechelen en Judith Korpershoek.