In deze studie is onderzocht wat het effect is van psychomotorische therapie (PMT) op het lichaamsbesef en de assertiviteit van een poliklinische cliëntenpopulatie met assertiviteitsproblematiek. Een deelvraag was of verbeterd lichaamsbesef positief zou correleren met een verbetering in assertiviteit. …

De gemeente 's-Hertogenbosch wil zoveel mogelijk bomen behouden. Om bomen de kans te geven groot en oud te worden is een goed beleid en goede bescherming onmisbaar. De bescherming van het bomenbestand wordt binnen de gemeente 's-Hertogenbosch geregeld door middel van het kapvergunningenstelsel. De uitgangspunten …

Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis, wat wil zeggen dat deze 'allesdoordringend' is. Wanneer iemand autisme heeft, is dat van invloed op zijn gehele ontwikkelen. Wanneer er dan ook nog sprake is van een verstandelijke beperking loopt de ontwikkeling niet alleen anders dan volgens de normale …

Conclusies en aanbevelingen De groepsleiding van de dagbehandeling Okki en Pinokkio zal in de toekomst meer als één team gaan samenwerken. Daardoor zal er meer gebruik gemaakt kunnen worden van een verticale groepsindeling. In het literatuur- en praktijkonderzoek is naar voren gekomen hoe er gebruik …

Het optreden in Irak en Afghanistan laat zien hoe lastig het is om een irreguliere tegenstander te bestrijden. Hoe werkten de erfenis van Vietnam en de ervaringen in Irak uit op het doctrinaire denken bij het Amerikaanse leger en de mariniers? Hoe kwamen achtereenvolgens een interim Field Manual in 2004 …

Mijn vraagstelling is tot stand gekomen door mijn interesse voor psychomotorische systeemtherapie (PMST) en een deel van een gezin dat aangemeld werd voor psychomotorische therapie (PMT). De vraagstelling luidt als volgt:     Wat is de specifieke bijdrage van PMST (psychomotorische systeem therapie) bij het losmakingsproces in een symbiotische relatie tussen moeder en zoon binnen een ambulante setting?     Met deze vraag wordt inzichtelijk waarom PMST in deze casus wel of geen gepaste behandelmethode is.      Het gezinsdeel dat aangemeld werd voor PMST, bestaande uit een moeder en zoon (10 jaar), hadden een symbiotische relatie. Dit betekende dat ze met elkaar verbonden waren, op een manier welke er voor zorgde dat zoon zich niet of nauwelijks verder kon ontwikkelen op bepaalde gebieden. Dit was onder andere zichtbaar in het aangaan van spannende en onbekende situaties, bijvoorbeeld alleen naar de winkel gaan of met vriendjes buiten spelen. In deze situaties werd moeder angstig, deze angst werd op haar zoon geprojecteerd, waardoor hij de angst ook ervoer. Ze beschermde haar zoon teveel en onthield hem daardoor van situaties die jongens van zijn leeftijd wel zouden moeten ervaren, zoals bijvoorbeeld zelfstandig een brood bij de bakker halen.   Daarnaast had moeder geen controle over haar zoon wanneer hij boos of verdrietig was. Als hij boos werd liet hij dwingend gedrag zien, moeder wist niet hoe ze daarmee om moest gaan en koos voor de lieve vrede en reageerde niet op hem.     Het gezinsdeel, is in totaal zeven maanden in therapie geweest. In die periode leerde moeder haar angsten onder controle te houden en werd haar zoon uitgedaagd om spannende en onbekende actiiteiten aan te gaan. Het contact tussen moeder en zoon werd verbroken, zodat de angsten van moeder niet of minder geprojecteerd werden op haar zoon. Toen moeder haar angst onder controle had, werd er plaats gemaakt voor het geven van complimenten en aanmoedigingen. Door de complimenten kreeg haar zoon steeds meer zelfvertrouwen. Hij durfde steeds moeilijkere en spannendere activiteiten uit te voeren en zei regelmatig dat hij ergens goed in was.   Op een gegeven moment moest moeder de stapjes die gemaakt konden worden, om een activiteit makkelijker of moeilijker te maken, aangeven. Ze had inmiddels meer zicht gekregen op de vaardigheden van haar kind en kon inschatten welke activiteiten hij kon. Door een activiteit aan te passen, lukte het moeder om het elke keer een stapje moeilijker te maken. Moeder moest hem stimuleren om iets te laten doen wat spannend was. Het contact werd steeds beter. Moeder stimuleerde en complimenteerde haar zoon, ze maakten grapjes met elkaar en wanneer zoon om hulp vroeg, hielp moeder zoals haar zoon dat vroeg.      Daarnaast leerde moeder vaardigheden die hielpen het dwingende gedrag van haar zoon in te dammen. Met behulp van een beloningssysteem en het geven van concrete opdrachten leerde moeder om haar zoon te laten doen, wat zij wou. Het dwingende gedrag verdween langzaam, moeder en zoon leken steeds meer op één lijn te liggen en gingen meer communiceren. Op momenten dat zoon iets niet wou doen, lukte het moeder om afstand te nemen en zijn aandacht te richten op iets anders. Tijdens de therapie werd gebruik gemaakt van een beloningssysteem, deze heeft moeder in een later stadium ook in de thuissituatie gebruikt. Zoon was hier vatbaar voor en liet minder dwingend en dwars gedrag zien.   Ook lukte het moeder om meer afstand te bewaren op momenten dat zoon pijn had. Eerder zou ze hem troosten en kon hij zijn pijn gebruiken om te manipuleren. Later zag moeder in dat zoon zich vaak aanstelde en dat ze door afstand te nemen hem eerder in een andere situatie kon krijgen. Om bovenstaande te bereiken, werd gebruik gemaakt van diverse methoden. Om het dwingende gedrag te verminderen, is het straffen en belonen uit de behavioristische stroming gebruikt. Door moeder te laten oefenen met nieuwe vaardigheden met betrekking tot straffen en belonen, kon ze deze in het dagelijkse leven ook uitvoeren. Ook ervoer ze wat voor gevolgen bepaalde vaardigheden konden hebben. Dit is vervolgens gekoppeld aan de PMT-modaliteiten oefenen en ervaren.     Na een theoretische verdieping en de ervaringen in de zaal kon een antwoord op de vraagstelling van deze afstudeeropdracht kome.     Mijns inziens is PMST een meerwaarde bij deze casus geweest, omdat de angsten van moeder en zoon makkelijk in bewegingssituaties opgeroepen konden worden. Moeder en zoon konden daar tegelijkertijd mee leren omgaan, en ervoeren direct de gevolgen bij elkaar en zichzelf.   Voor het oproepen van de angsten bij zoon, wat vervolgens moeders angsten opriep, was PMT een uitstekende therapie vorm. De angsten konden opgeroepen worden door spannende activiteiten aan te bieden, zoals een balanceeroefening. De activiteiten waren ook makkelijk te differentiëren, waardoor er gespeeld kon worden met niveauverschillen.    Daarnaast was PMT een gepaste vorm om moeder in de praktijk te leren hoe ze situaties waarin ze angst ervoer moest aanpakken. In de behandeling werd zij gevraagd om activiteiten aan te passen op het niveau wat ze dacht dat haar zoon aankon. Juist doordat zij kon zien hoe haar zoon activiteiten uitvoerde, kon zij de activiteiten aanpassen door het makkelijker en moeilijker te maken. Het is vrijwel onmogelijk om pratend er achter te komen of een activiteit geschikt of ongeschikt is voor een kind en hoe hij zch zou gaan gedragen binnen een activiteit …

In deze bundel staat de vraag centraal hoe het tekort aan digitale leermiddelen kan worden opgelost. De gedachte is dat leraren graag met digitale leermiddelen aan de slag willen, maar moeite hebben om de juiste materialen te vinden. Om die situatie om te buigen, zijn vele initiatieven – van Kennisnet-portals …

Samenvatting Dit onderzoek is geschreven in opdracht van de Fontys Hogeschool Eindhoven en Roessingh Revalidatie Techniek in Enschede met als doelstelling om af te studeren. In dit onderzoek is gekeken naar de relatie tussen stabiliteit in de standfase en het activiteitenniveau van een prothesedrager …

Gedurende het hele leven wordt er een beroep gedaan op sociale vaardigheden (Prinsen en Terpstra, 2006 in Damen, 2007). Onder sociale vaardigheden worden capaciteiten verstaan, die mensen nodig hebben wanneer er in contact gekomen wordt met andere mensen (Van Dale, 2008; Herbert, 1999). Het gaat hierbij …

'Bestaat er een prothese-enkel of prothesevoet die zo ver in te stellen is of verend is dat deze voor zowel snowboarden, bergwandelen als zwemmen te gebruiken is? Zo niet, is het mogelijk een prothese-enkel te maken die dit wel kan?' Deze vraag kwam vanuit Anvasport Anvasport (2009). Het onderzoek vond …