Aanleiding: Bij de behandeling van M. Dupuytren wordt er vaak gebruik gemaakt van invasieve operatieve behandelmethodes die een relatief lang revalidatieproces hebben. In deze literatuurstudie wordt onderzocht of het injecteren van collagenase een uitkomst kan bieden op dit ziektebeeld. Voor fysiotherapeuten …

Samenvatting De juiste behandeling voor een zo goed mogelijk herstel bij comateuze jongeren met traumatisch hersenletsel is er (nog) niet. Wel zijn er positieve effecten van verschillende interventies en zijn er duidelijke prognostische factoren waarmee een voorspelling gedaan kan worden. Dit case report …

De PNF stretchtechnieken worden in veel verschillende settingen toegepast en er is de laatste tijd veel geschreven over het effect die deze technieken hebben. Het is alleen nog niet duidelijk welk achterliggend mechanisme verantwoordelijk is voor deze effecten. Dit is belangrijk om te weten, omdat dit …

Achtergrond: Jaarlijks lopen ongeveer 8000 mensen in Nederland het Complex Regionaal Pijn Syndroom type 1 (CRPS1) op na een letsel zonder zenuwschade. De klachten hierbij zijn verre van congruent met het doorgemaakte trauma. 80% Van de patiënten geneest spontaan; de overige 20% blijkt slecht te reageren …

Samenvatting Inleiding: Fysieke activiteit is bij het voorkomen van co-morbiditeiten, net zoals bij kinderen zonder beperking, van groot belang. In de literatuur is echter weinig bekend over de faciliterende en belemmerende factoren voor kinderen met een beperking om fysiek actief te zijn. Vraagstelling: …

Achtergrond Gewrichtskraakbeen heeft een beperkt zelfherstellend vermogen en kan niet spontaan genezen. Om kraakbeenschade (osteochondraal letsel) in de enkel te behandelen zijn er verschillende operatieve technieken ontwikkeld. Vraagstelling 'Wat is het effect van microfracturing en het verschil in …

Achtergrond: Mensen die geboren zijn met het down syndroom (DS) verschillen fysiek van mensen met een verstandelijke beperking (VB) zonder DS. Bekend is dat ouderen met een VB fysiek minder fit zijn dan de gezonde mensen van dezelfde leeftijd en dat jongere mensen met DS lager scoren dan jongeren met …

Achtergrond: Chronische liesblessures hebben een aandeel van 15% in alle sportblessures. De ernst kan soms zodanig zijn dat ze kunnen leiden tot beëindiging van sportcarrières. De biomechanica van het bekken speelt een belangrijke rol bij chronische liesblessures. Welke rol dit speelt binnen de conservatief …

Aanleiding: In de literatuur is er nog geen eenduidigheid over het revalidatieprotocol na een arthroscopische rotator cuffrepair (ARCR). Overeenstemming over de immobilisatieperiode, de juiste balans tussen stijfheid en het genezen van de pees aan het bot, wanneer er wordt gestart met het mobiliseren en de manier van mobiliseren is er nog niet. Vraagstelling: Wat is het verschil in gewrichtsstijfheid tussen agressief en rustig mobiliseren tijdens de eerste zes weken na een ARCR bij volwassen patiënten na zes maanden postoperatief? Methode: In verschillende databanken is gezocht naar recente studies waarbij onderzoek is gedaan naar het revalidatieproces bij patiënten na een ARCR. Door middel van twee sreeningsfases zijn de studies voor deze review geselecteerd. De Delphilijst is gebruikt voor het beoordelen van de methodologische kwaliteit. Resultaten: Er zijn vijf recente studies gevonden over de therapie tijdens het revalidatie proces van een ARCR. Uit de onderzoeken blijkt dat mobiliseren na een ARCR de bewegelijkheid in de schouder na een ARCR verbetert en dat de pijn tijdens rust vermindert. Conclusie: Zowel bij een traditioneel als bij een agressief fysiotherapierevalidatieprotocol is er een significante verbetering in range of motion (ROM) tijdens abductie na 6 maanden postoperatief. De progressieve en agressieve aanpak zorgt na een ARCR voor een significante vermindering van pijn bij rust en kan tevens leiden tot sneller herstel en sneller terugkeren naar de dagelijkse activiteiten van de patiënt. Na twaalf maanden blijkt er geen verschil te zijn tussen de beschreven behandelmethodes …

Aanleiding: Het is bekend dat ouderen met dementie een verhoogd risico hebben om te vallen. Dit zou mogelijk kunnen komen door een verminderde houdingscontrole. Houdingscontrole wordt gereguleerd door zowel motorische als cognitieve processen. Mogelijk zijn deze processen door cognitieve problemen verstoord. Vraagstelling: …