Samenvatting

Het onderzoeksgebied maakt deel uit van het stroomgebied Chaamse beken en ligt ten zuidoosten van Breda. De bodem is ontstaan in het Pleistoceen en bestaat uit dekzand en oude klei die beide afwisselend aan het oppervlakte liggen. In der loop der eeuwen is de middenloop ontgonnen en zijn er landgoederen ontstaan. Tijdens de normalisatie in 1970 zijn de waterlopen rechtgetrokken en verder uitgediept voor snelle afvoer. Rond 1990 leiden dit tot de verdrogingproblematiek voor zowel de landnatuur als de landbouw. Door deze ontwikkeling werden natuurontwikkelingsplannen voorbereid en uitgevoerd. Het watersysteem werd niet alleen ingericht ten gunste van de landbouw. In de huidige situatie mogen de ingrepen aan het watersysteem geen negatieve effecten hebben op de ecologische hoofdstructuur. Er wordt gestreefd naar een zo natuurlijk mogelijk verloop van de watergangen waarbij de functie landbouw en natuur op elkaar zijn afgestemd. De provincie heeft de standplaatseisen voor natuurdoeltypen die voorkomen in de natte natuurparels vastgelegd. Tot op perceel niveau zijn de natuurdoeltypen gedefinieerd waarbij per natuurdoeltype een beschrijving is gegeven. Deze beschrijvingen geven inzicht in de verwachte flora, fauna, standplaatseisen, bodemeisen en gewenst beheer. Het onderzoeksgebied bevat negen natuurdoeltypen die op Beuken-Eikenbos en Bloemrijk grasland (d) na, voor de GVG zowel te nat als te droog kunnen staan. Bodemverhoging is niet overal gewenst in het stroomgebied Chaamse beken. Het dempen van de watergangen op de Strijbeekse heide geeft plaatselijk veel vernatting en geen wateroverlast was de conclusie uit het veldbezoek