Samenvatting

Depressies bij moeders en hun invloed op de vroege taalontwikkeling van het kind
Wanneer volwassenen met kinderen spreken, vertoont deze spraak (motherese) bijzondere
kenmerken (korte uitingen, een hogere toonhoogte, herhalingen, veel vragen, op de ervaringen
van het kind gefocust). Terwijl gezonde moeders intuitief door interactie en hun (gemodificeerd)
taalaanbod op hun kind ingaan, kunnen bij moeders, die aan een postnatale depressie leiden, deze
componenten veranderd zijn. Tijdens de interactie gaan zij bijvoorbeeld minder op het kind in,
oogcontact of reacties op contactopname van het kind ontbreken. Wat de inputspraak betreft zijn
de moeders niet in staat de typische kenmerken van de ‘motherese’ te gebruiken. Aan de hand
van een literatuurstudie werden antwoorden op de vragen gezocht, of de door depressies
gestoorde interactie en spraakinput een negatieve invloed op de vroege taalontwikkeling van 0-2
jarige kinderen hebben en of het taalververwingsproces bij kinderen van depressieve moeders
vertraagd verloopt. Hierbij werd vastgesteld dat er geen directe relatie tussen de depressie van de
moeder en een taalontwikkelingsvertraging van het kind bestaat, maar dat de depressieve
stemming invloed heeft op de zorgverlening van de moeder aan haar kind. Dit heeft uiteindelijk
een negatief effect op de emotionele, respectievelijk cognitieve ontwikkeling en daarmee
gepaard gaand een impact op de taalontwikkeling van het kind.