Samenvatting

Misofonie is een stoornis in de impulscontrole, nog niet geclassificeerd in de DSM-IV. Het kenmerkt zich door het ervaren van extreme afschuw en walging bij het horen van een specifiek geluid wat anderen maken. Veel voorkomende geluiden zijn eet-, tik-, ademhalings- en kraakgeluiden. De afschuw uit zich vaak in woede, wat weer gevolgd wordt door schuldgevoelens. Patiënten ervaren angst en spanning in situaties waar de geluiden mogelijk voor zullen komen en gaan daardoor (sociale)situaties vermijden. Dit kan lijden tot sociaal isolement en disfunctioneren op het werk. Het Academische Medisch Centrum in Amsterdam doet breed onderzoek naar misofonie. Het doel is om misofonie een plek te geven in de DSM-V of DSM-VI zodat er meer erkenning komt en steeds betere behandelingen kunnen worden ontwikkeld voor de doelgroep.
Dit onderzoek bekijkt de effecten van psychomotorische therapie, gericht op spanningsregulatie, op de ervaren stress van mensen met misofonie. De ervaren stress wordt voor en na acht weken behandeling gemeten door middel van de Perceived Stress scale.
Uit de individuele resultaten blijkt dat meer dan de helft van de onderzoeksgroep minder stress ervaart na acht weken behandeling. De resultaten bekeken op itemniveau laten zien dat de spanningsregulatie aanslaat op items die ook kenmerkend zijn voor misofonieklachten. Dit zijn hoopvolle resultaten. Echter, de onderzoekspopulatie is te klein om harde conclusies te kunnen trekken. Wel is het aan te bevelen spanningsregulatie te behouden in het PMT-programma voor de misofoniebehandeling omdat blijkt dat mensen met misofonie veel stress en spanning ervaren.
Ten slotte een aanbeveling voor vervolgonderzoek. Het zou zinvol zijn te kijken naar de effecten van verminderde ervaren stress op de misofonieklachten.