Samenvatting

Dyslexie is volgens de literatuur een complex probleem dat duidelijk verder gaat dan het niet goed kunnen
lezen en spellen. Dit onderzoek richt zich op de problemen die kinderen ervaren door hun dyslexie.
Hierdoor hebben zij van hun omgeving ondersteuning nodig, die zich vooral richt op het verbeteren van het
zelfbeeld, zowel ten aanzien van het gevoel van eigenwaarde, als het zelfbeeld als lezer.
Naast literatuuronderzoek is een onderzoek gedaan onder de kinderen zelf, de ouders en de leerkrachten
om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de specifieke problemen en de ondersteuning en begeleiding
die gewenst en/of noodzakelijk is.
Volgens 75% van de leerkrachten en de meeste ouders is de onderzoeksschool niet 'dyslexievriendelijk' te
noemen. Daarom is het van belang dat er een duidelijk dyslexiebeleid komt. De kinderen met een
dyslexieverklaring functioneren in veel opzichten beter dan de kinderen zonder een officiële toekenning.
Het benoemen van de leesproblemen en een juiste betekenisverlening lijkt een bepaalde mate van
erkenning en acceptatie te bevorderen. Dit is naast een goede ondersteuning een voorwaarde om tot een
positiever zelfbeeld te kunnen komen. Daarom worden gesprekken met de dyslectische kinderen
geadviseerd. Deze kunnen mogelijk ook de daadwerkelijke problemen, die de kinderen vaak proberen te
verbergen, meer inzichtelijk maken.
Van de kinderen geeft 90% aan dat zij graag willen dat de leerkracht hun sterke kanten benut.
Veel ouders missen een didactische ondersteuning op beleidsniveau; 90% van hen wenst meer advies van
de school hoe om te gaan met hun dyslectische kind. De ouders zelf zijn een waardevolle informatiebron.
Om bij de dyslectische kinderen naast het welbevinden ook een positiever beeld ten aanzien van het lezen
te bevorderen, zal de leerkracht behalve een ondersteunende ook een modellerende rol moeten vervullen.
Deze rol houdt voor de leerkrachten van de onderzoeksschool in,dat zij plezier en enthousiasme voor lezen
uitstralen. Zij zijn zich ervan bewust dat dit van invloed is op hoe de kinderen zichzelf als lezer ervaren. Het
modelleren wordt door de kinderen vooral teruggezien bij het voorlezen, nog geen 15% van de kinderen
geeft aan dat de leerkracht met hen praat over boeken en lezen.
Ruim de helft van de leerkrachten zegt dat het hen lukt het lezen ook voor dyslectische kinderen leuk te
maken of te houden. Hoewel plezier in lezen en leesbeleving belangrijker worden geacht, heeft het
technisch lezen een hoge prioriteit op de school. De meerderheid van de leerkrachten staat echter wel
open voor andere motiverende leesvormen en tekstbeleving.