De regionale dagbladpers in de twintigste en eenentwintigste eeuw
De regionale dagbladpers in de twintigste en eenentwintigste eeuw
Samenvatting
'Nederlanders hebben geen tijd en geld meer over voor de regiokrant.' Op deze stelling reageert Jan Bonjer, hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad: ,,Nee, de lezer bedoelt al jaren iets anders: Ik vind déze krant te duur en ik heb voor déze krant geen geld over."1
Wie heeft er in dit geval gelijk. En hoe komt het eigenlijk dat mensen steeds minder een regionaal dagblad lezen? Hier heb ik antwoorden naar gezocht. Tijdens mijn stage bij het Noordhollands Dagblad, regio editie Waterland, kreeg ik de oplage- en redactiegegevens van HDC Media onder ogen. Wat me erg opviel waren de verschillen in dekkingspercentages van de verschillende edities van het Noordhollands Dagblad. In Purmerend, de stad waar de redactie van Dagblad Waterland is gevestigd, leest dertien procent van het totaal aantal huishoudens deze krant. Dat is het één na laagste dekkingspercentage van het gehele verspreidingsgebied van het NHD. Het laagste dekkingspercentage is Edam-Volendam met twaalf procent. Deze gemeente valt ook onder het verspreidingsgebied van Dagblad Waterland. Het verschil met de Schager Courant is groot. In de stad Schagen zelf, waar de redactie is gevestigd, is het dekkingspercentage 53 procent. In de gemeente Harenkarspel leest zelfs 61 procent van de bevolking het NHD.
Het verschil in percentage intrigeert me. Daarom heb ik besloten om dit onderzoek over regionale kranten te doen. De laatste jaren hebben regionale kranten ontzettend veel ontwikkelingen doorgemaakt en het einde is nog lang niet in zicht. Alleen onderzoek doen naar het NHD is te beperkt, daarom heb ik het onderzoek groter opgezet.
Organisatie | Hogeschool Windesheim |
Afdeling | Media |
Jaar | 2007 |
Type | Bachelor |
Taal | Nederlands |