Samenvatting

In deze literatuurstudie staat de vraag centraal wat het ervaringsgerichte in de psychomotorische therapie inhoudt, in relatie tot algemene theorieën over ervaringsgerichte / experiëntiële therapie.
Er is onderzocht of de Psychomotorische Therapie (PMT) theoretische kaders over experiëntiële therapie kan ontlenen aan de Process-Experiential Therapy (PET). PET is een substroming binnen de cliëntgerichte, experiëntiële psychotherapie.
De resultaten van dit onderzoek bieden aanknopingspunten voor theorievorming en methodiekontwikkeling in de psychomotorische therapie. Ervaringsgerichte / experiëntiële therapie houdt in dat de (psychomotorisch) therapeut het bewust zijn, het uiten en het managen van emoties centraal zou moeten stellen in elke therapiesessie.
Door de wortels die de PMT mede heeft in de lichamelijke opvoeding is er op het terrein van het werken met bewegingsgedrag een schat aan kennis opgedaan. In de definiëring, theorievorming en methodiek neemt het zogenaamde 'bewegingsgericht werken' dan ook een grote plaats in binnen de PMT en biedt deze werkwijze veel mogelijkheden om te diagnosticeren, oefenen en experimenteren.
Echter, wanneer we de bron 'experiëntiële psychotherapie' in ogenschouw nemen, past het bewegingsgedrag, het doen, het handelen, de actie niet als eerste onder de noemer experiëntiële therapie. Er ligt er een aanzet van Probst (2010) klaar om de psychomotorische therapie onder te verdelen in twee stromingen, namelijk de ervaringsgerichte en de actiegerichte stroming.