Samenvatting

Jongeren met PDD-NOS hebben vaak last van spanningen, waaruit boze buien kunnen ontstaan of paniekaanvallen. Kinderen met PDD-NOS reageren te sterk of te weinig op prikkels van buitenaf. Ze hebben moeite met sociale contacten en het voelen van hun spanning. Een persoon met PDD-NOS is vaak sterk op zichzelf gericht en kan achter lopen op het emotionele, sociale en motorische vlak. Mensen met PDD-NOS hebben veel moeite met het sturen van de eigen emoties. Het gedrag dat zij dan laten zien is te weinig aangepast aan de sociale situatie.
In deze scriptie beschrijf ik de door mij ontworpen behandeling voor het herkennen van lichaamssignalen met betrekking tot spanning, voor jongeren van 12 t/m 18 jaar met PDD-NOS en een TIQ tussen de 70 en 80.
De module beschrijft oefeningen om de lichaamssignalen te leren herkennen en beschrijft de spanningsthermometer, waarmee wordt geoefend in de therapie. Door middel van een vragenlijst, welke aan het begin en het einde van de behandeling wordt ingevuld door de cliënt, is het mogelijk om goede resultaten te krijgen.
Het effect van de behandeling heb ik onderzocht door middel van een N=1 onderzoek. In een N=1 onderzoek is één cliënt het hele onderzoeksproces. Er wordt gekeken wat het effect van de behandeling is op deze ene cliënt. Dit wordt gedaan door een nulmeting en een meting achteraf.
Mijn cliënt, D., is een jongen van 18 jaar met een TIQ van 71. Hij woont intern bij de instelling ASVZ en is gediagnosticeerd met PDD-NOS. Hij heeft last van boosheid en vindt het lastig om er met mensen over te praten. Met goedkeuring van zijn orthopedagoog en familie heeft hij deelgenomen aan mijn onderzoek. Tijdens de therapie heeft hij geleerd zijn lichaamssignalen m.b.t. spanning te herkennen en de sterkte van zijn spanning aan te geven op de thermometer. Hij heeft geleerd om zijn spanning adequaat aan te geven, zowel in de therapie als op de groep.
De conclusie die ik hieruit heb kunnen trekken, is dat de behandeling een positief effect heeft gehad op D. Hij heeft minder last gehad van boosheid en probeert meer met de begeleiding te praten.