Samenvatting

Deze literatuurstudie geeft antwoord op de vraagstelling: welke interventiemogelijkheden vanuit de PMT zijn toepasbaar binnen de taken van verliesverwerking (Worden 1992) bij mensen met een lichamelijke beperking ten gevolge van een CVA, die begeleid worden binnen de revalidatiesetting.
Vanuit te weinig kennis, ervaring en de persoonlijke interesse in het begeleiden van revalidanten met een lichamelijke beperking en verliesverwerking is dit onderzoek ontstaan. Revalidanten met een lichamelijke beperking door een CVA (cerebro vasculaire accident), ervaren niet alleen een verstoring op lichamelijk gebied, maar ook in de identiteit, het zelfbeeld, het lichaamsbeeld, de relatie met de omgeving, de autonomie en het toekomstperspectief. De revalidant krijgt te maken met verlies en het verwerken hiervan. Het takenmodel (Worden 1992) beschrijft vier taken die door de revalidant voltooid moet worden om het verlies te verwerken. PMT (psychomotorische therapie), in de revalidatie, heeft als doel om de revalidant te helpen een optimale lichamelijke en psychosociale integratie te vinden. De PMT-er maakt gebruik van bewegings- en lichaamsgerichte interventies om een specifieke gedraging of beleving op te roepen bij de revalidant. Deze interventies zijn ook toepasbaar binnen de verliesverwerkingstaken, omdat de revalidant te maken heeft met verlies van het vertrouwde lichaam, het lichamelijk functioneren en zijn identiteit. De therapeut kan individueel, groeps- of systeem/gezin gericht werken vanuit de oefen-, ervarings- en ontdekkend gerichte strategie. De therapeut intervenieert ook door middel van zijn therapeutisch attitude. Naast de interventies zijn er richtlijnen die in acht genomen moeten worden in het begeleiden bij verliesverwerking.