Samenvatting

Na het vertrek van enkele collega’s van de Pedagogisch Technische Hogeschool trof ik onder het bureau van één van hen een grote verhuisdoos aan met cd's en dvd's. Na een korte inspectie bleek de inhoud te bestaan uit door studenten gemaakte digitale leermiddelen. Top, studenten die onder begeleiding lesmateriaal ontwikkelen! Maar wat doen deze digitale leermiddelen dan in een verhuisdoos? En dat is nu net, wat mij betreft, waar het probleem zit. Het lesmateriaal zit in een verhuisdoos: een ontoegankelijk archief. De makers van dit materiaal delen dit niet met andere docenten; de spin-off naar het afnemend veld is nihil. Zo leren we niet van elkaar en waarschijnlijk zitten her en der verspreid over het land collega’s soortgelijke leermiddelen te creëren. Dat kan beter; doelmatiger!

Hoe waardevol het ontwikkelen van dit materiaal voor de individuele student ook mag zijn geweest, het verbaasde mij waarom er niet meer mee gebeurt. Naast mijn rol als lerarenopleider ben ik werkzaam als communitymanager (moderator) voor de stichting de Digitale School (Digischool), gevestigd te Voorburg. De verhuisdoos was de aanzet tot het kritisch nadenken over hoe het delen van open leermiddelen binnen de community techniek verloopt. Daarbij dacht ik na hoe andere communitybeheerders en ik de bereidheid tot en het daadwerkelijke delen kunnen vergroten. Om te delen moet je daartoe gemotiveerd zijn. Het openstellen van een leermiddelendatabase is immers minder waardevol als docenten hun leermiddelen niet delen.

De opbouw van dit rapport is als volgt: de context, probleemanalyse samen met de doel- en vraagstelling is in hoofdstuk één geschetst. In hoofdstuk twee volgt de literatuurverkenning. De onderzoeksopzet is in hoofdstuk 3 verwoord. Hoofdstuk vier presenteert de resultaten van het onderzoek. In hoofdstuk 5 de conclusies en aanbevelingen. Ook worden de bevindingen en de discussie weergegeven. Tot slot wordt ingegaan op de voorgenomen implementatie en consolidatie in de beroepspraktijk