Samenvatting

Samenvatting
Dit artikel beschrijft een praktijkonderzoek naar gehanteerde methodieken binnen de psychomotorische therapie bij kinderen en jeugdigen met een dysthyme stoornis. Een dysthyme stoornis is een lichte chronische depressie. Een dysthyme stoornis bij kinderen wordt vaak niet direct gediagnosticeerd als gevolg van het meer op de voorgrond treden van andere stoornissen of gedragsproblemen. Binnen de psychomotorische therapie is het belangrijk om oog te hebben voor gedragsproblemen die voort komen uit een mogelijk onderliggende dysthyme stoornis, wil men tot een succesvolle behandeling kunnen komen.
Psychomotorisch therapeuten kiezen voornamelijk voor het toepassen van bewegingsgerichte methodieken, gezien dit beter aansluit bij de belevingswereld van het kind. Er wordt aangegeven dat lichaamsgerichte methodieken een zinvolle aanvulling kunnen zijn op de behandeling van het kind. Lichaamsgerichte methodieken zijn moeilijker te integreren voor een kind en daarom is het belangrijk eerst een ingang te creëren door middel van de bewegingsgerichte methodieken. Veelal wordt er gewerkt vanuit een cognitieve en humanistische visie. Men neemt daarbij een steunende attitude aan en past daarbij een pragmatisch structurerende en inzichtgevende werkvorm toe. Een steunende attitude en een pragmatisch structurerende werkvorm zorgen voor een klimaat waarin inzichtgevend gewerkt kan worden.
Om aan te sluiten bij de groeiende vraag naar evidence based werken en het meer zichtbaar en inzichtelijker maken van het werk van de psychomotorische therapeut binnen deze doelgroep doet de auteur aanbeveling voor nader onderzoek.