Samenvatting

In dit onderzoek is nagegaan of het aanbieden van PMT een positief effect heeft op het zelfbeeld van dove/slechthorende kinderen in de leeftijd van 9-12 jaar op een cluster 2 school.
Er hebben in totaal twaalf kinderen deelgenomen aan het onderzoek, waarvan acht dove kinderen en vier slechthorende kinderen. Zij waren verdeeld over 2 groepen, namelijk een onderzoeksgroep en een controlegroep. Beide groepen bestonden uit zes kinderen, waarvan vier kinderen doof zijn en twee kinderen slechthorend. In de onderzoeksgroep zaten drie meisjes en drie jongens en de controlegroep bestond uit vier meisjes en twee jongens.
De onderzoeksgroep heeft in totaal 10 sessies PMT gehad, waarvan de eerste en laatste sessie bestond uit het invullen van de vragenlijst. De controle groep heeft mee gedaan met de 0-meting en de eindmeting en in plaats van PMT sessies, gymnastiek gehad van de vakleerkracht.
De effecten zijn gemeten met de Competentiebelevingsschaal voor kinderen (CBSK) (Veerman, Straathof, Treffers, Berg, & Brink, 2004). Deze schaal heeft 6 subschalen, waarvan de subschalen Sociale acceptatie, Gedragshouding, Gevoel van Eigenwaarde en Fysieke verschijning in dit onderzoek zijn gebruikt.
De kinderen van de onderzoeksgroep laten als groep een vooruitgang zien op drie van de vier subschalen namelijk: Fysieke verschijning, Gevoel van Eigenwaarde en Gedragshouding. De score van Sociale Acceptatie is iets gedaald. Hierbij is een onbetrouwbare score weggehaald, waardoor het gemiddelde van de onderzoeksgroep is gedaald. Het is aannemelijk dat dit kind wel een vooruitgang heeft geboekt op Sociale Acceptatie. Individueel geldt de vooruitgang niet op alle subschalen.
Het onderzoek is echter beredeneerd vanuit statistische grondbeginselen niet valide en betrouwbaar genoeg om hier harde uitspraken en conclusies aan te verbinden. Het is wel aannemelijk dat Psychomotorische Therapie (PMT) een positief effect heeft op het zelfbeeld van dove en slechthorende kinderen.