Samenvatting

Vroeger lag de nadruk op de diagnostiek tot vaststelling van de handicap. Aan de hand van een IQ bepaling, vaak in samenhang met de sociale redzaamheid, kwam men tot een diagnose. Tegenwoordig ligt de nadruk op de intensiteit van de ondersteuning die nodig is voor een goed en beter bestaan.
Verstandelijk gehandicapten kunnen in cognitief opzicht niet mee komen met anderen van dezelfde leeftijd, onder vergelijkbare omstandigheden. Het zijn mensen die erg snel steun van buiten zichzelf opzoeken. Verstandelijk gehandicapten kunnen hun handelen moeilijk aanpassen aan veranderde omstandigheden of rommelen maar wat aan, nemen onvoldoende verantwoordelijkheid en hebben een geringe zelfcontrole.
Ik beperk mij in deze scriptie tot verstandelijk gehandicapten met gedragsproblemen.
In het algemeen kunnen gedragsproblemen worden getypeerd als "verkeerd gedrag op het verkeerde moment".
Voor de behandeling of therapie van gehandicapten met gedragsproblemen betekent dit dat er nieuwe gedragspatronen eigen gemaakt moeten worden. Dit is niet eenvoudig, immers het "oude" patroon is al vaak lang in het leven van de persoon ingeslepen.
Behandeling van gedragsproblemen betekent in veel gevallen dat er een ander klimaat, een ander cultuur zal moeten worden geschapen, op de plek waar de verstandelijk gehandicapte woont.
Het uiteindelijk streven van de behandeling is te komen tot het toepassen van het juiste gedrag op het juiste moment.