Samenvatting

Over het effect van psychomotorische groepstraining bij licht verstandelijk beperkte jongeren is weinig bekend. Doel van dit praktijkonderzoek is te meten wat het effect is van de psychomotorische groepstraining ‘Samen leren leven in een groep’ op de sociale interactie bij licht verstandelijk beperkte jongeren. Dit is gedaan door middel van video analyses volgens de methode die Dekker (2004) hanteert. Aan de hand van video-opnames wordt de interactie tussen de licht verstandelijk beperkte jongeren geanalyseerd.
Vanuit de theoretische achtergrond komt naar voren dat groepstraining voor licht verstandelijk beperkte jongeren een goede mogelijkheid biedt te oefenen met sociale vaardigheden. Licht verstandelijk beperkte jongeren denken concreet en kunnen moeilijk in abstractie denken. Het vermogen tot reflectie en kritisch oordelen is heel beperkt. Leren gaat daardoor beter door ervaringsleren. Psychomotorische therapie sluit hier nauw op aan, omdat psychomotorische therapie een therapie vorm is waar gewerkt wordt vanuit concrete situaties, in het hier en nu.

Uit het praktijkonderzoek komt naar voren dat de psychomotorische groepstraining ’Samen leren leven in een groep’ een licht positief effect heeft op de sociale interactie van licht verstandelijk beperkte jongeren, maar dat er voor het verkrijgen van dit effect wel aan een aantal voorwaarden moet worden voldaan. Zo speelt de omgeving van de licht verstandelijk beperkte jongere een cruciale rol in het leerproces en is het van belang aan te sluiten bij ontwikkelingsniveau, hulpvraag, leerstijl en motivatie.