Samenvatting

Omtrent de zorgplicht van financiële dienstverleners bestaan twee kaders; de publiekrechtelijke zorgplicht en de privaatrechtelijke zorgplicht. Uit deze privaatrechtelijke zorgplicht is de bijzondere zorgplicht voortgekomen. De bijzondere zorgplicht is met name tot ontwikkeling gekomen met betrekking tot de bank en is in het leven geroepen ontstaan om de informatieassymetrie tussen partijen gelijk te trekken. Hierin wordt de financiële dienstverlener beschouwd als de professionele partij, waardoor op de financiële dienstverlener een zorgplicht komt te rusten. Deze bijzondere zorgplicht kan worden onderverdeeld een aantal andere plichten; de informatieplicht (bestaande uit zowel een onderzoeksplicht als een mededelingsplicht), een waarschuwingsplicht en in sommige gevallen zelfs een weigeringsplicht. De bijzondere zorgplicht wordt echter niet concreet omschreven, maar is gebaseerd op open normen uit het privaatrecht en de reikwijdte van deze zorgplicht is steeds afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Onder deze omstandigheden van het geval vallen in ieder geval de eventuele deskundigheid van de cliënt, dienst inkomens- en vermogenspositie, de vraag of de bank heeft toegezien op naleving van de margeverplichtingen en de cliënt daarover regelmatig heeft ingelicht, en de vraag of de bank terstond na het ontstaan van margetekorten aanvullende dekking heeft verlangd. De financiële dienstverlener zal echter pas concreet weten hoe zij haar bijzondere zorgplicht had moeten invullen nadat er bij de rechter geprocedeerd is. Wel geeft de jurisprudentie enige houvast.