Samenvatting

In de afgelopen drie decennia is in de samenleving de aandacht voor slachtoffers toegenomen. Het slachtoffer is een
zelfstandige procesdeelnemer in het strafrecht geworden. Het slachtoffer kan zich als benadeelde partij voegen in
het strafproces. Met ingang van 1 januari 2011 is artikel 361 lid 3 van het Wetboek van Strafvordering gewijzigd. De
wijziging van dit artikel geeft een nieuw criterium ten aanzien van de mogelijkheden om schade vergoed te krijgen via
het strafproces: behandeling van de gevoegde vordering door de benadeelde partij mag geen onevenredige
belasting zijn voor het strafgeding. Met het nieuwe criterium is beoogd te bewerkstelligen dat de strafrechter zoveel
als mogelijk – en vaker - inhoudelijk over de vordering van de benadeelde partij beslist. Enerzijds ziet men het
nieuwe criterium als een belangrijk signaal van de wetgevers, dat zo veel mogelijk civiele vorderingen in het strafproces dienen te worden afgedaan; anderzijds vraagt men zich af of het nieuwe ontvankelijkheidcriterium
daadwerkelijk het aantal afgedane schadevorderingen in het strafproces vergroot. In de praktijk komt het vaak voor
dat de strafrechter de vordering benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaard of afwijst. De geleden schade en het
causaal verband tussen de geleden schade en het bewezenverklaarde feit moet worden aangetoond om een zo’n
groot mogelijke kans op toekenning van de vordering te creëren. De strafrechter hecht veel waarde aan het
motiveren van de schadeposten van de benadeelde partij. Rekeningen, slachtofferverklaringen en specificaties
mogen niet ontbreken bij de motivering van de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij.