Samenvatting

De IND hanteert een vragenlijst aan de hand waarvan de oprechtheid van een bekering wordt bepaald: de vaste gedragslijn. Dit toetsingskader werkt echter niet op de gewenste manier uit in de rechtspraktijk. Zo is het niet inzichtelijk waar de IND haar standpunten op baseert en maakt dit een aantal uitgangspunten discutabel.
Voor asieladvocaten zit het probleem daarentegen niet direct in de vaste gedragslijn die de IND hanteert , maar
bestaan er veeleer twijfels over de vraag in hoeverre IND-ambtenaren voldoende toegerust zijn om bekeringszaken te behandelen. Daarbij komt ook dat niet inzichtelijk is welke kerkelijke instanties en organisaties, behoudens dr. A.J. Plaisier, hebben meegewerkt aan de totstandkoming van de vragenlijst. Het valt niet te ontkennen dat de toetsing van de bekeringsmotieven en de betekenis van het geloof een moeilijke taak is. Daarbij komt ook dat het de vraag is in hoeverre je iemands innerlijke geloofsovertuiging kunt toetsen. Verder moeten er bij herhaalde asielaanvragen sprake zijn van nieuwe feiten of veranderde omstandigheden (art. 4:6 Awb), wil de rechter het besluit van de IND omtrent deze herhaalde aanvraag mogen toetsen. Dit artikel is door de Afdeling uitgebreid: een asielzoeker moet belangstelling voor een ander geloof c.q. bekering meteen al kenbaar maken, zelfs al is volstrekt onduidelijk of iemand ooit zal bekeren. De meerwaarde van deze procedureregel is echter onduidelijk: interesse dan wel belangstelling tot een andere geloofsovertuiging zal nooit leiden tot een verblijfsvergunning. Ook is het bijna onmogelijk om een eerder ongeloofwaardig geachte bekering in een herhaalde aanvraag wel aannemelijk te maken.