Samenvatting

Er heerst veel onduidelijk over de wijze waarop milieukwaliteitseisen in bestemmingsplannen geborgd kunnen worden. Over wat nu precies wel en niet kan wordt dan ook veel gediscussieerd. Deze discussie is niet onterecht: de Wro is namelijk erg onduidelijk over welke milieukwaliteitseisen onder welke voorwaarden door kunnen werken in bestemmingsplannen. Uit jurisprudentie kan echter meer duidelijkheid worden ontleend. Naast indirect kunnen milieukwaliteitseisen ook direct doorwerken in bestemmingsplannen, indien dit vanuit 'een bijzonder te beschermen belang gemotiveerd wordt' en dit 'past binnen het juridisch planologisch kader'. De juridische grens hierbij is vooral: heeft het te regelen onderwerp 'ruimtelijke relevantie'?

Uiteraard kan niet alles geregeld worden in een bestemmingsplan. Gelukkig is de Wro niet exclusief bedoeld voor borging van milieukwaliteit: ook in overeenkomsten kunnen milieukwaliteitseisen opgenomen worden. Ook hieraan kleven echter voorwaarden. Het opnemen van milieukwaliteitseisen in overeenkomsten mag niet in strijd zijn met de tweewegenleer. Met name art. 122 Ww is in dit kader van belang geweest.

A.d.h.v. casestudies en de wet zijn vervolgens specifieke borgingswensen van de gemeente ’s-Hertogenbosch op het gebied van water, energie en duurzaam bouwen uitgewerkt naar concrete regel(on)mogelijkheden in het bestemmingsplan, ten einde handen en voeten te geven aan de regelopties.

In het kader van effectieve en doelmatige doorwerking is het naast de juridische borging belangrijk om een volwaardige plaats voor milieu te organiseren in het ruimtelijk planproces. Dit kan door de DGO-werkwijze toe te passen. Ook is in het onderzoek rekening gehouden met de invloed van de toekomstige Omgevingswet. Deze wet lijkt meer mogelijkheden te bieden voor borging van milieukwaliteit in bestemmingsplanen dan de huidige Wro.