Samenvatting

Op 1 januari 2018 treedt de Wet beperking wettelijke gemeenschap van goederen in werking. Met de invoering van
deze wet wordt de beperkte gemeenschap het wettelijk basisstelsel in Nederland. Dit wetsvoorstel is het vierde en
laatste onderdeel van een moderniseringsoperatie van het huwelijksvermogensrecht waarvoor in 1998 het eerste
initiatief is genomen. Het uitgangspunt van de wet is dat hetgeen voor het huwelijk privé is ook na het aangaan van
het huwelijk privé blijft. De beperkte gemeenschap bevat enkel voorhuwelijkse eenvoudige gemeenschappen en
hetgeen de echtgenoten gedurende het huwelijk verkrijgen. Op deze verkrijgingen bestaan ook een aantal
uitzonderingen, waaronder erfenissen en schenkingen. Er wordt tevens een vergoedingsrecht ten behoeve van de
gemeenschap opgenomen voor ondernemers. Dit vergoedingsrecht is bedoeld om de niet-ondernemende echtgenoot te laten meedelen in de groei van het ondernemingsvermogen. Er wordt tevens een aanwijsrecht opgenomen ter bescherming van privégoederen tegen gemeenschapsschuldeisers. Ook wordt het verhaal van privéschuldeisers op de gemeenschap tot de helft beperkt. In aanvulling hierop wordt een overnamerecht opgenomen. Beide echtgenoten zijn in beginsel voor gelijke delen draagplichtig voor schulden na ontbinding van de gemeenschap. Op basis van redelijkheid en billijkheid kan een andere draagplichtverhouding worden vastgesteld. Kenmerkend voor het nieuwe stelsel is dat dient te worden vastgesteld wanneer en hoe een goed of schuld is verkregen. Voorhuwelijkse goederen en schulden, alsmede erfenissen en schenkingen hoeven niet in de verdeling te worden betrokken. Indien ondernemingsvermogen buiten de gemeenschap valt, kan een redelijke vergoeding worden toegekend. Voor wat betreft de draagplicht voor schulden kan de afwijkende draagplicht bij ontbinding een rol gaan spelen.