Samenvatting

In het streven naar een Biobased Economy wordt ervan uit gegaan dat een grondstof, zoals voedselresten, altijd zo optimaal mogelijk moet worden benut. De stof wordt zo altijd teruggebracht in de (biologische) kringloop. Zo niet, dan is er sprake van voedselverspilling. In de praktijk werkt dit echter niet optimaal. Het sluiten van de kringloop wordt belemmerd doordat na vergisting voedselresten overblijven. Deze digestaat mag echter niet gebruikt worden voor andere doeleinden zoals bodemverbeteraar. Deze digestaat wordt aangemerkt als bijproduct maar het gebruik hiervan als bodemverbeteraar wordt tegengewerkt door stringente meststoffenwetgeving. Het probleem van de Meststoffenwetgeving kan binnen de mogelijkheden van de huidige wetgeving ontweken worden door op de eerste plaats het vaststellen van ministeriële regelingen omtrent de invulling van de criteria van bijproduct en einde-afval op grond van artikel 1.1 lid 6 Wm en op de tweede plaats door maatregelen te treffen die nuttige toepassing,
hergebruik en recycling bevorderen op grond van artikel 1.1 lid 7 jo 9 Wm of anders op grond
van artikelen 10, 11 en 12 Afvalstoffenrichtlijn. In Vlaanderen bestaat geen belemmering die vergelijkbaar is met die uit de Nederlandse Meststoffenwetgeving. Dat komt doordat Vlaanderen met zijn constructie van grondstof en
grondstofverklaring een andere invalshoek hanteert. Aangeraden wordt derhalve om, middels Vlaams model, een ministeriele regeling vast te stellen die de bijproducten nader definieert. Dit komt de realisering van de Biobased Economy ten goede.