Samenvatting

De afgelopen jaren heeft de Nederlandse maatschappij, mede door de financiële crisis, haar houding tegenover overheden verscherpt. Zowel particulieren als bedrijven zijn mondiger en kritischer geworden. We bevinden ons midden in een samenlevingsvorm die verbindt, deelneemt en samenwerkt. Die ontwikkelingen zijn ook te merken in het ruimtelijke ordeningsrecht. Er vindt een omslag plaats van een aanbodgerichte naar een meer vraaggerichte benadering van ruimtelijke ontwikkelingen. De wetgever heeft hierop ingespeeld bij het opstellen van de Omgevingswet. Deze wet staat in het teken van ‘uitnodigingsplanologie’. Dit is een ordeningsvorm waarbij een overheid, in dit geval de gemeente, belanghebbenden uitnodigt en samen met hen beoordeelt in welke gebiedsdelen wel of geen (ruimtelijke) veranderingen nodig zijn. Een middel voor een gemeente om dit systeem te kunnen hanteren is het toepassen van flexibiliteitsinstrumenten in het omgevingsplan. In dit praktijkgerichte juridische onderzoeksrapport is een vergelijking gemaakt tussen het huidige en het toekomstige relevante omgevingsrecht, zijn de flexibiliteitsinstrumenten nader toegelicht en is bekeken hoe andere gemeenten tegenover de begrippen ‘uitnodigingsplanologie’ en ‘flexibiliteit’ staan. Met deze informatie wordt ernaar gestreefd om voor de Gemeente Roosendaal inzichtelijk te maken welke juridische en praktische mogelijkheden zij heeft om in het toekomstige omgevingsplan meer ruimte te bieden voor een gunstig vestigingsklimaat voor belanghebbenden.