Samenvatting

Binnen de geestelijke gezondheidszorg heb je twee vormen van zorg voor psychische problematiek, namelijk zorg op vrijwillige basis en zorg op verplichte basis. De zorg op vrijwillige basis vindt haar grondslag in de WGBO, voor de behandeling van zowel psychische problematiek alsmede somatische problematiek. Voor gedwongen behandeling van de psychische problematiek geldt de Wet Bopz, waarnaast de regelingen in de WGBO onder andere ook gelden indien de zorg zich richt op somatische problematiek. Het wetsvoorstel WVGGZ komt in de plaats van de Wet Bopz. De grootste wijziging wat betreft dit onderwerp ten opzichte van de Wet Bopz is dat onvrijwillige somatische zorg mogelijk wordt gemaakt op grond van de WVGGZ. Grotendeels komt de regeling in de WVGGZ overeen met de regeling gesteld in de WGBO voor onvrijwillige somatische zorg. Maar er zijn een paar verschillen aan te merken. Onvrijwillige somatische zorg kan op grond van art. 7:465 lid 6 BW verleend worden, indien er sprake is van wilsonbekwaamheid en de vertegenwoordiger heeft ingestemd met de behandeling. Indien er sprake is van een ingrijpende verrichting en de cliënt verzet zich hiertegen, zal de hulpverlener die verrichting alleen mogen uitvoeren wanneer deze noodzakelijk is om ernstige schade voor de cliënt te voorkomen. Op grond van de WVGGZ kan onvrijwillige somatische zorg worden verleend indien er is voldaan aan het criterium van art. 3:4 lid 2 WVGGZ als door de psychische stoornis tevens aanzienlijk risico ontstaat voor de fysieke gezondheid. Daarnaast moet voldaan zijn in de art. 3:3 WVGGZ gestelde beginselen van ultimum remedium, doelmatigheid, veiligheid en proportionaliteit en subsidiariteit.