Samenvatting

Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van het lectoraat Digitalisering & Veiligheid van Avans Hogeschool. Het onderzoek is met name bedoeld en bruikbaar voor politie Nederland.
De laatste jaren is er een enorme burgerparticipatie ontstaan als het gaat om vermissingszaken. Uit eerdere vermissingszaken is gebleken dat er onder de burgers een grote bereidheid en betrokkenheid is om behulpzaam te zijn bij het zoeken naar vermiste personen. Hier speelt de politie op in door opsporingsberichten te plaatsen op social media om hulp van de burgers in te schakelen. Bij de plaatsing van deze opsporingsberichten maakt de politie naar alle waarschijnlijkheid persoonsgegevens van de vermiste persoon openbaar. Dit is een inbreuk op de privacy van de vermiste. Anderzijds is het van belang dat de vermiste zo snel mogelijk wordt gevonden. Uit onderzoek is gebleken dat het onderwerp social media binnen de politie nog in de kinderschoenen staat en er geen intern beleid is met betrekking tot de inzet van actieve social media. Het doel van dit onderzoek is dan ook om een richtlijn op te leveren voor de politie met daarin de verwerkte onderzoeksresultaten wanneer het juridisch toelaatbaar is om actief social media in te zetten bij de opsporing naar vermiste personen en op welke wijze zij dit dienen te doen. Gedurende het onderzoek stond de volgende vraag centraal:
Op welke wijze mag de politie actief social media inzetten bij de opsporing van vermiste personen gelet op de huidige wet- en regelgeving?