Samenvatting

Met de invoering van de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen (Wsnp) heeft de wetgever beoogd natuurlijke personen die buiten hun schuld in een uitzichtloze financiële positie zijn terechtgekomen de kans te bieden na een bepaalde termijn weer vrij van schulden verder te kunnen gaan ('schone lei'). Niet iedere natuurlijke persoon wordt toegelaten tot de Wsnp: de wetgever heeft hieraan een aantal strikte voorwaarden verbonden.

Als tegenprestatie voor het uiteindelijk verkrijgen van een schone lei wordt van de schuldenaar gedurende de looptijd van de schuldsaneringsregeling verwacht dat hij aan alle verplichtingen, voortvloeiende uit de Wsnp, voldoet. Schiet de schuldenaar tekort in de nakoming van deze verplichtingen, dan kan de regeling tussentijds worden beëindigd met alle gevolgen van dien: schuldeisers kunnen zich weer melden bij de schuldenaar om de vorderingen (ten aanzien waarvan de schuldsanering werkte) op te eisen.

Uit onderzoek blijkt dat de rechtspraak nauwgezet vasthoudt aan de doelstellingen zoals beoogd door de wetgever en het van groot belang vindt dat een schuldenaar in de Wsnp actief meewerkt aan een doeltreffende uitvoering van de schuldsaneringsregeling. Ook dienen de gedragingen van de schuldenaar in de schuldsaneringsregeling maatschappelijk aanvaardbaar te zijn en moeten deze stroken met het 'wezen' van de schuldsaneringsregeling.

De meeste tussentijdse beëindigingen vinden plaats vanwege het niet naar behoren nakomen van de uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen op grond van artikel 350, derde lid 3, sub c, van de Faillissementswet. Het is dan ook van groot belang dat de schuldenaar goed op de hoogte is van hetgeen van hem in de schuldsaneringsregeling wordt gevergd.