Samenvatting

e term ‘nieuwe businessmodellen’
is vooral te vinden in het discours
over duurzaam, maatschappelijk
verantwoord ondernemen en de
deeleconomie. Dit discours zit
vol verwijzingen naar sociale en
collectieve termen als bottom-up, grassroots, crowds
en communities. Het suggereert anders denken en
doen, meer verbondenheid, duurzaamheid. Het
internet fungeert hierbij als faciliterende factor. Dat
internet democratiseert, verenigt en socialiseert, is
een algemeen geaccepteerd idee.1 De hiërarchie als
organisatie-tool maakt door het internet plaats voor
zelforganisatie, zelfsturing, netwerkverbanden en
coöperaties in zowel het business- als het politieke
domein.
Maar de nieuwe businessmodellen en zelforganisatie
dienen echter niet per se de goede zaak.
Ook de nieuwe businessmodellen zijn nog steeds
gericht op winstmaximalisatie in euro’s. En dat
is niet gek: de transitie staat pas aan het begin,
waardoor er nog voldoende ruimte is voor het oude
afrekenmodel. Er is nu zelfs eerder sprake van meer
dan van minder piranha-economie én van minder
compassionate capitalism. Dat dit zou gebeuren,
werd twintig jaar geleden al begrepen, maar dat
inzicht is in het marketinggeweld van tech-bedrijven
ondergesneeuwd.