Samenvatting

Het hoger onderwijs wordt al jaren geconfronteerd met een steeds diversere groep instromende studenten. Dit maakt het noodzakelijk dat er binnen het onderwijs steeds meer aandacht komt voor de unieke student (Severiens et al., 2014). Onderwijsinstellingen stemmen hun programma’s af op de behoeften van studenten, waarbij rekening wordt gehouden met hun cognitieve, affectieve, logistieke vermogens, praktische mogelijkheden en interesses, zowel binnen de studie als in relatie tot hun toekomstige beroep. Dit valt onder de noemer ‘flexibilisering van het onderwijs’ (Rao & Meo, 2016; Smith & Hill, 2019). Van oudsher lag de nadruk op flexibilisering vooral bij deeltijdopleidingen, waar de behoefte aan maatwerk en aanpassing aan individuele situaties duidelijker aanwezig is. Tegenwoordig wordt deze benadering echter ook steeds vaker toegepast in het voltijdonderwijs, hoewel de onderliggende redenen daar minder vanzelfsprekend zijn. Deze verkenning richt zich op de betekenis van flexibilisering in het onderwijs, de verschillende overwegingen; de gevolgen hiervan voor het leerproces en de leeromgeving en hoe flexibilisering samenhangt met studiesucces.