Samenvatting

Het onderzoek beantwoord de vraag hoe Van Oord de CO2-uitstoot van leveringen met 20% kan verminderen voor 2030 en welke kosten hiermee gemaakt worden. Het onderzoek van Anika et al (2022) was het meest relevant voor dit onderzoek, dit onderzoek legt de focus op het reduceren van de emissies met 20%. Daarnaast is het onderzoek van Khan et al (2018) ook erg relevant voor dit onderzoek, dit onderzoek legde de focus op Sustainable Supply Chain Management. Dit onderzoek gebruikt een mixed-methods aanpak, met zowel kwalitatieve als kwantitatieve data.
Bij de eerste deelvraag is het duidelijk geworden dat de inkoopafdeling uit twee afdelingen bestaat, namelijk; de Ship Management Department (SMD) en Project-afdeling. Het proces begint met een inspectie en leidt via een Material Request (MR) en goedkeuringen tot een Purchase Order (PO). Na de definitieve PO controleert de expeditor de documentatie en zorgt voor de levering naar de scheepswerf in Moerdijk. In 2023 werden 35.661 PO's geleverd door 637 leveranciers. De top twintig leveranciers leverden samen 66,75% van alle PO's. De logistiekafdeling zorgt voor de levering van onderdelen en materialen naar schepen of projecten.
De upstream logistieke processen bevinden zich vooral bij de werf in Moerdijk, daar worden de onderdelen en materialen ontvangen, gecontroleerd, opgeslagen en uiteindelijk weer verzonden naar het schip of project. Er is bij de werf ruim vijf ton materiaal geleverd. Door de berekening van de CO2-uitstoot wordt duidelijk welke bijdrage elke leverancier levert aan de totale emissies van het bedrijf. De top twintig leveranciers hebben ruim 5,3 ton aan CO2 uitgestoten. In de gewenste situatie neemt Van Oord het beheer van leveringen van onderdelen en materialen over van de leveranciers om meer controle en efficiëntie te bereiken. Momenteel gebruiken leveranciers de "push" methode, waarbij zij zelf de leveringen naar de scheepswerf plannen. Dit leidt tot inefficiënties en onnodige opslag van onderdelen. Door de leveringen te verduurzamen wordt er gekeken naar het inzetten van duurzame transportmiddelen zoals LNG-, waterstof- of elektrische vrachtwagens om de CO2-uitstoot te verminderen. Er worden drie scenario's voor transport uitgewerkt, gericht op de regio's Sliedrecht, Hendrik-Ido-Ambacht en Rotterdam. Deze scenario's zijn gebaseerd op het groeperen van leveringen (Milk Runs) om het aantal transportbewegingen en daarmee de CO2-uitstoot te minimaliseren. Elk scenario beschrijft de routeplanning en de geschatte CO2-uitstoot.

Vervolgens richt de kostenanalyse zich op de transportkosten van leveranciers naar de scheepswerf en de kosten van een Milk Run uitgevoerd door een externe transporteur. De transportkosten van de leveranciers variëren tussen €45,00 en €100,00, met een gemiddelde van €75,00 per levering. De transportkosten van de Milk Runs wordt geschat op ongeveer €625,00. Het verschil in transportkosten tussen de huidige en gewenste situatie is klein. De Milk Runs bieden voordelen zoals meer controle, duurzaamheid en vermindering van drukte bij de scheepswerf. De duurzaamheidsmaatregelen kunnen, voor de belevering van het materieel, op meerdere manieren worden geïmplementeerd. De keuze voor de alternatieve brandstof zorgen allemaal voor een minimale uitstoot reductie van 20%. Uit dit onderzoek is dus gebleken dat het afhalen van zendingen bij leveranciers, het beste uitgevoerd kan worden door middel van regio gebonden Milk Runs met een duurzaam voertuig.