Samenvatting

Staatsbosbeheer streeft naar een ecologisch verantwoord visbeleid. In Zeeland bevat de ondergrond veel zout hierdoor is het binnenwater vaak brak in plaats van zoet. Om te kunnen beoordelen wat de invloeden zijn van visserij en de bijbehorende activiteiten, zoals het uitzetten van soorten, is het wenselijk om inzicht te krijgen in het karakter van verschillende brakke wateren en hun ecologisch potentieel.
De beschrijving in de Kaderrichtlijn water van brakke wateren voldoet niet om te gebruiken als maatlat voor een gezonde visstand. Dit komt doordat voor vis belangrijke parameters, zoals connectiviteit, niet zijn opgenomen in de beschrijving.
Door middel van literatuurstudie is onderzocht of er een eenvoudige maar doelmatige manier is om brakke watertypen in te delen ten behoeve van een differentiatie in visbeleid voor verschillende subtypen. Het is gebleken dat naast de mate van saliniteit, verbondenheid van het water sturend is voor het voorkomen van vissen. Er zijn vier subtypen van brak water onderscheiden, namelijk: geïsoleerd brak water, zoet tot licht brak water, matig brak water en sterk brak water. Voor ieder watertype is beschreven welke vissoorten hierin kunnen voorkomen gebaseerd op ecologische visgildes op basis van zouttolerantie.
Verder zijn alle binnendijkse brakke wateren van Staatsbosbeheer Zeeland gelokaliseerd en geïdentificeerd op subtype. Als laatste is gekeken welke voorwaarden en criteria kunnen worden gebruikt bij het opstellen van een visbeleid en is er een stappenplan geschreven wat Staatsbosbeheer kan gebruiken om te kijken hoe individuele wateren kunnen worden getoetst, zodanig dat de visstand een gezonde en ecologisch verantwoorde populatie kan vormen.