Samenvatting

Aanleiding:
De laatste jaren wordt in Nederland een hoge vaccinatiegraad behaald. Toch is het laten vaccineren van kinderen voor ouders niet meer zo vanzelfsprekend. In het jaar 2016 is de deelname aan de meeste vaccinaties met ongeveer 0,5 procent afgenomen. Waarom dit is afgenomen, is onduidelijk. In Vlissingen ligt de vaccinatiegraad tussen de 96 en 98 procent. Ook in Vlissingen worden vaccinaties dus geweigerd. Waarop verzorgers van kinderen hun keuze baseren om al dan niet te vaccineren is onduidelijk. Daarom moet dit worden uitgezocht, zodat zorgverleners de cliënten kunnen tegemoetkomen met eventueel aanvullende voorlichting.

Methode:
Voor het uitvoeren van het onderzoek is een kwantitatieve onderzoeksmethode gebruikt met een eigen ontworpen vragenlijst. Het onderzoek werd uitgevoerd onder verzorgers van kinderen tussen de nul en vier jaar oud die op het consultatiebureau in Vlissingen kwamen. Hierbij werd een selecte steekproef gemaakt, waarbij een minimum van 25 respondenten werd aangehouden. De vragenlijsten werden uitgedeeld op drie momenten op het consultatiebureau in Vlissingen. Voor het verwerken van de resultaten is het programma SPSS gebruikt.

Resultaten:
In totaal werd een aantal van 28 respondenten behaald. De meeste respondenten gingen zelf op zoek naar informatie omtrent het vaccineren. Het gesprek met de jeugdarts of jeugdverpleegkundige werd het meest gekozen (n=11). Van deze respondenten waren er tien het eens dat ze de informatie hebben kunnen vinden waar ze naar op zoek waren. Ook waren deze tien respondenten het eens dat de informatie betrouwbaar was. Zestien respondenten gaven aan dat zij met hun partner in gesprek gingen voordat zij een keuze maakten om wel of niet te vaccineren.
Er waren 22 respondenten die niet in gesprek gingen met een zorgprofessional. Daarvan hadden 18 respondenten ook geen behoefte aan een gesprek. Alle 28 respondenten waren eens dat zij voldoende informatie kregen op het consultatiebureau (100%). Ook vonden 27 respondenten dat de informatie die zij kregen voldoende was om een weloverwogen beslissing te maken (96,4%).

Discussie:
De meeste respondenten kozen bij het zoeken naar informatie voor een betrouwbare informatiebron. Toch waren er ook respondenten die geen enkele vorm van onderzoek hebben gedaan. Er waren verschillen te zien in het kiezen van de informatiebron tussen de respondenten die wel en niet lieten vaccineren. Opvallend was dat er zeer weinig respondenten waren die aangaven in gesprek te zijn gegaan met een zorgprofessional. De tevredenheid van de respondenten omtrent de informatie die beschikbaar is gesteld vanuit het RIVM en het consultatiebureau is groot.

Conclusie:
Verzorgers hebben behoefte aan informatie omtrent het vaccineren. De partner is een populaire gesprekspartner bij het maken van de keuze om wel of niet te vaccineren. De zorgprofessional wordt nauwelijks betrokken in het maken van de keuze. De verzorgers zijn over het algemeen zeer tevreden over de beschikbare informatie.

Aanbevelingen:
Tijdens het eerste huisbezoek door de jeugdverpleegkundige moeten de verzorgers op de hoogte worden gebracht van de vaccinaties. In een vervolgonderzoek moet de kennis van verzorgers omtrent vaccinaties worden getest en de populatie moet groter zijn. De opleiding verpleegkunde zou dieper kunnen ingaan op het geven van voorlichting aan verzorgers van kinderen.