Samenvatting

Binnen stichting Intervence werken gezinsmanagers die kinderen in hun caseload ondersteunen en begeleiden waar mogelijk sprake is van hechtingsproblematiek. Bij de gezinsmanagers speelt onderling voornamelijk de vraag op welke manieren ze deze kinderen het best ondersteuning en begeleiding kunnen bieden. Vanuit deze vraagstelling is dit kwalitatieve, beschrijvende onderzoeksrapport tot stand gekomen.

In dit onderzoek is er naar gestreefd om antwoord te kunnen geven op de centrale onderzoeksvraag: ‘’Op welke manieren kunnen gezinsmanagers adequaat inspelen op hechtingsproblematiek bij nul- tot twaalfjarige kinderen?’’. Om antwoord te kunnen geven op de centrale onderzoeksvraag zijn er vier deelvragen opgesteld:

1. Welke hechtingsproblematiek is waarneembaar bij nul- tot twaalfjarige kinderen binnen Intervence?
2. Op welke manieren kunnen de gezinsmanagers van Intervence hechtingsproblematiek bij nul- tot twaalfjarige kinderen signaleren?
3. Op welke manieren kunnen de gezinsmanagers van Intervence passende begeleiding bieden bij hechtingsproblematiek bij nul- tot twaalfjarige kinderen?
4. Welke ondersteuningsbehoeften hebben gezinsmanagers van Intervence om adequaat te kunnen inspelen op hechtingsproblematiek bij nul- tot twaalfjarige kinderen?

Er was gekozen voor het afnemen van semi- gestructureerde interviews als dataverzameling waarbij acht gezinsmanagers, gedurende 30 minuten geïnterviewd werden. De gezinsmanagers vormde de onderzoekseenheden.
De gekregen informatie vanuit de interviews is geanalyseerd en verwerkt in de hoofdstukken 4 en 5. De belangrijkste resultaten die voortkwamen zijn dat er verschillende hechtingsproblematieken waar worden genomen binnen Stichting Intervence waaronder de afwerende ambivalente gehechtheid en de gedesorganiseerde gehechtheid. Daarnaast is duidelijk geworden dat bij het signaleren van hechtingproblematiek wordt gekeken hoe het kind omgaat met het opbouwen en aangaan van relaties en wordt er bekeken of groepsdruk mee speelt. De gezinsmanagers geven aan dat het van belang is dat tijdens het bieden van passende begeleiding gekeken wordt welke begeleiding het best bij het gezin past omdat elk gezin en kind anders is. Verder geven de gezinsmanagers aan dat het bieden van ondersteuning zoals het kind de juiste richting op te sturen eveneens van belang is omdat dit het kind zekerheid geeft.
De voornaamste conclusies die uit dit onderzoek kunnen worden getrokken zijn dat het meerderdeel van de gezinsmanagers benoemt dat er behoefte is aan een schema met de verschillende ontwikkelingsfases en het bijwonen van cursussen waarbij hechtingsproblematiek centraal staat. Het beroepsproduct wat na aanleiding van dit onderzoeksrapport is opgesteld is een adviesrapport. Hierin staan verschillende aanbevelingen in beschreven. Eén van die beschreven aanbevelingen is dat de gezinsmanagers baat zouden hebben bij het hanteren van een schema waarin de verschillende ontwikkelingsfases staan vermeldt van baby tot basisschoolleeftijd. Zodat ze kunnen bekijken in welk ontwikkelingsstadium het kind zich bevindt en welke gedragingen hierbij horen. Hierdoor kan er mogelijk gericht gehandeld worden en doelbewust hulp ingezet worden.