Samenvatting

De Europese zeebaars (Dicentrarchus labrax) heeft een commerciële waarde. Toch is nog maar weinig informatie beschikbaar over de demografische geschiedenis, patronen en de geografische verspreiding van de zeebaars in het noordoostelijke gedeelte van de Atlantische Oceaan (Coscia & Mariani, 2011).

De zeebaars wordt intensief bevist door zowel beroeps- als sportvisserij. ICES (International Council for the Exploration of the Sea) gaf jaren geleden al aan dat een vangstreductie moet komen op de zeebaars. De noodmaatregelen die in 2016 zijn doorgevoerd houden in dat tot en met juni nauwelijks zeebaars geoogst/ aangeland mag worden. Door de sportvissers mag wel op zeebaars gevist worden maar tot die tijd mag geen enkele zeebaars meegenomen worden (Catch en Release).

In Nederland is nog niet veel onderzoek gedaan naar de migratiepatronen van de zeebaars. Om de migratie in kaart te brengen is gebruik gemaakt van verschillende databronnen, waaronder Fish Trawl Survey, VISSTAT data van IMARES (Institute for Marine Resources & Ecosystem Studies) en verschillende vangstgegevens van verschillende onderzoekinstituten en sportvissers.

Uit de verschillende datasets blijkt dat de zeebaarzen in april/mei in Nederland arriveren. Eerst werd gedacht dat de zeebaarzen zicht langzaam van Zuid- naar Noord Nederland verspreiden. Nu blijkt dat de zeebaarzen zich snel over Nederland verspreiden, binnen een maand bevinden ze zich al voor de gehele Nederlandse kust. In oktober trekken de meeste zeebaarzen weer weg richting het zuiden, naar het Engelse Kanaal, om te overwinteren en om zich in het vroege voorjaar voort te planten. Toch wordt in de wintermaanden op verschillende plaatsen zeebaars gevangen zoals de Maasvlakte en IJmuiden. Hieruit kan aangenomen worden dat in Nederland ook zeebaarzen overwinteren op plaatsen waar het water warmer is (bij een koelwateruitlaat). Voor gedetailleerde migratiepatronen is meer onderzoek noodzakelijk, zoals een merk-terugvangstprogramma.