Samenvatting

Aanleiding: De HPV-vaccinatie is sinds februari 2009 onderdeel van het Rijksvaccinatieprogramma geworden, en wordt gegeven bij meisjes van 12 jaar. Er ontstond veel discussie rondom dit onderwerp, en ouders kwamen soms voor een lastige keuze te staan. In Zeeland liet in 2016 62% van de meisjes zich vaccineren tegen HPV. Deze opkomst is in vergelijking met de rest van Nederland lager. Dit was aanleiding om onderzoek te doen naar de factoren die meegespeeld hebben bij het beslissingsproces van ouders en welke behoefte ze hebben ten aanzien van voorlichting. Methode: Er is een kwantitatief onderzoek uitgevoerd met behulp van enquêtes. Deze bestond uit achttien vragen en is uitgezet tijdens drie massavaccinaties onder 260 ouders. De uitkomsten van het onderzoek zijn geanalyseerd met behulp van het programma IBM SPSS Statistics 21.

Resultaten: Aan dit onderzoek hebben 36 ouders deelgenomen, wat neerkomt op een respons van 14%. De resultaten laten zien dat van de respondenten 64% in zijn/haar omgeving vooraf heeft gesproken over de HPV-vaccinatie, 92% gaf aan dat de partner en dochter ook zouden kiezen voor vaccineren met de HPV-vaccinatie. Een groot deel van de respondenten heeft informatie verzameld via folders, wat de beslissing heeft beïnvloed. Van de respondenten had 57% geen twijfels bij de beslissing over de HPV-vaccinatie. Vertrouwen in de overheid en effectiviteit van de vaccinatie was over het algemeen groot (97%). Er waren onder de respondenten weinig zorgen over de gevolgen op korte en lange termijn, in verhouding iets meer zorgen over de gevolgen op lange termijn ten opzichte van de korte termijn. Van de ouders gaf 92% aan voldoende of redelijk voldoende informatie te hebben gekregen vooraf over de voor- en nadelen van de vaccinatie. Van de respondenten had 51% geen andere informatie vooraf willen krijgen, 29% had met name nog graag websites met betrouwbare informatie, en 14% een gesprek met een GGD-verpleegkundige willen krijgen.

Discussie: Een meerderheid van de respondenten had geen twijfels bij de beslissing over de HPVvaccinatie, en had over het algemeen veel vertrouwen in de HPV-vaccinatie. De respondenten waren echter allen ouders die al besloten hadden om hun dochter te laten vaccineren, hierdoor is geen volledig beeld van alle ouders die de uitnodiging kregen voor de HPV-vaccinatie. De lage respons heeft een negatieve invloed op de betrouwbaarheid van het onderzoek, een sterk punt is dat de enquêtes uitgezet zijn tijdens de massavaccinatie, waardoor gelijk de juiste doelgroep van de steekproef werd benaderd, wat de betrouwbaarheid verhoogt.

Conclusie: Vooral de partner en dochter van de respondenten zijn van mening dat er gekozen moet worden voor vaccineren met de HPV-vaccinatie. Informatie uit folders wordt het meest door de respondenten gebruikt, deze informatie en informatie van de GGD beïnvloedt sterk het beslissingsproces van de respondenten. De voorlichting over de HPV-vaccinatie was voor het grootste gedeelte van de respondenten voldoende, een gedeelte had nog behoefte aan websites met betrouwbare informatie of een gesprek met een GGD-verpleegkundige.

Aanbevelingen: Er wordt aanbevolen aan de GGD om een bijeenkomst te organiseren, waarbij een werkgroep wordt opgericht. Deze werkgroep kan een werkproces op gaan stellen om de voorlichting over de HPV-vaccinatie beter te laten aansluiten op ouders. Ook word aanbevolen om een kwalitatief onderzoek uit te voeren over de HPV-vaccinatie, en om dit onderzoek nog een keer uit te voeren onder een grotere populatie waarbij ook de ouders bevraagd worden die niet kiezen voor de HPVvaccinatie.