Samenvatting

Het dijktraject bij Neerijnen is afgekeurd op verschillende faalmechanismen. De dijk tussen Tiel en Waardenburg is een primaire waterkering en moet voldoen aan een overstromingskans van 1 op 10.000 jaar. Momenteel is de dijk voornamelijk afgekeurd op stabiliteit, piping en in beperkte mate golfoverloop en -overslag. Door verscherping van de regelgeving en door de autonome ontwikkelingen voldoet de dijk niet meer aan de huidige veiligheidsnormen. Daarnaast heeft de locatie weinig ruimte voor dijkverbreding of -verlegging en zal er een ruimtebesparende oplossing moeten worden ontwor-pen.

Om antwoord te geven op de hoofdvraag worden eerst een 7-tal deelvragen opgesteld, die uit-eindelijk antwoord geven op de onderzoeksvraag:
Wat is de best mogelijke ruimtebesparende oplossing om de dijk bij Neerijnen, ter hoogte van dijkpaal TG182 t/m TG188, weer te laten voldoen aan de huidige veiligheidsnormen en bestand te maken tegen de autonome ontwikkelingen in de toekomst?
De eerste deelvragen gaan vooral in op alle informatie die betrekking heeft op het ontwerp, van hui-dige situatie tot en met het programma van eisen. Het tweede deel gaat in op de mogelijk ruimtebe-sparende oplossingen die er zijn, waarvan uiteindelijke één oplossing wordt gekozen door middel van een Multicriteria-analyse. Deze variant wordt verder uitgewerkt met een constructief ontwerp.
Gedurende het onderzoek is er stap voor stap gewerkt naar de uiteindelijke oplossing voor de dijkver-sterking bij Neerijnen. Het doel is om één variant volledig uit te werken tot op DO-niveau. Echter in de beginfase van het onderzoek zal de kijk op de mogelijk oplossingen breed gehouden worden. De reden hiervoor is dat er een groot aantal oplossingen zijn om een dijk te versterken.
Om te beginnen is er gestart met een literatuuronderzoek naar de huidige situatie. Hieruit volgt de basisinformatie voor het ontwerp. De faalmechanismen zijn uitgebreid onderzocht. Hieruit is veel in-formatie naar voren gekomen zoals principes en rekenmethodes voor de faalmechanismen. Daarnaast is de omgeving onderzocht, aan de hand van een stakeholdersanalyse zijn de wensen en eisen van de stakeholders uit de omgeving verzameld. Vanuit de projectlocatie, de stakeholders en alle andere nor-men en richtlijnen zijn de eisen en wensen verzameld in het programma van eisen(PvE). Het PvE is de basis voor het ontwerp van de ruimtebesparende dijkversterking.
Naar aanleiding van het literatuuronderzoek zijn een 20-tal oplossingen gevonden die gebruikt worden als dijkversterkingsmethodes. Door middel van selecties zijn er een 6-tal kansrijke oplossingen gevon-den. Deze oplossingen zijn vervolgens beoordeeld in een variantenstudie. Uit de variantenstudie is gebleken dat de damwandconstructie de beste oplossing is voor dit dijktraject.

Op basis van de huidige eurocodes, CUR-richtlijnen, NEN-normen en het gebruik van lesmateriaal van de Hogeschool Zeeland is de damwandconstructie op DO-niveau uitgewerkt. De verschillende onder-delen van de damwandconstructie zijn getoetst aan de geldende normen en richtlijnen. Vervolgens is het ontwerp uitgewerkt in een tweetal tekeningen.
Tenslotte is het onderzoeksrapport opgesteld, waarin het gehele onderzoek is uitgewerkt in hoofdlijn. Daarbij wordt een aantal keer verwezen naar de bijgevoegde bijlagen waarin de volledige uitwerking van het ontwerp te vinden is.