Samenvatting

Maatschappelijke druk, onbegrip, discriminatie en normen in de samenleving kunnen zelfacceptatie bemoeilijken bij aseksuele mensen. Er is een gebrek aan kennis over aseksualiteit onder beeldend therapeuten. Dit kan ervoor zorgen dat behandelaren vooroordelen hebben, aseksuele mensen niet de juiste hulp krijgen of zorg mijden. Om kennis en kunde te laten toenemen is er onderzoek gedaan naar: Hoe kan een beeldend therapie aanbod de zelfacceptatie van aseksuele mensen bevorderen?
De hulpvraag op het gebied van zelfacceptatie van aseksualiteit verschilt per persoon en hangt af van hoe lang iemand al weet dat die aseksueel is. Ervaringen met discriminatie en sociale druk hebben invloed op het zelfacceptatieproces. De behandeling moet aansluiten op de persoonlijke hulpvraag van de cliënt. Thema’s kunnen zijn identiteitsontwikkeling, toekomstbeeld, afwijken van anderen, eenzaamheid, zelfvertrouwen, uit de kast komen, zoekende zijn, twijfel en onzichtbaar voelen of voelen alsof er iets mis is aan zichzelf.
Beeldende werkvormen die lichaamsgericht, symbolisch of ervaringsgericht werken zijn naar alle waarschijnlijkheid zelfacceptatie bevorderend bij aseksuele cliënten. Symbolisch werken vanuit het ETC is helpend bij het werken aan identiteitsontwikkeling en acceptatieprocessen. De attitude van de beeldend therapeut moet volledig accepterend, nieuwsgierig, open, affirmatief en begripvol zijn. Ook moet de vaktherapeut geen aannames hebben en een vertrouwensband opbouwen. Daarnaast is voldoende kennis over aseksualiteit belangrijk. Het onderdeel zijn van een aseksuele community is zelfacceptatie bevorderend, normaliseert gevoelens en zorgt voor herkenning. De werkwijzen die zelfacceptatie bevorderen zijn cliëntgerichte therapie en systemisch werken.