Samenvatting

Gedurende recente en actuele maatschappelijke crises is een toename gezien in verhardend maatschappelijk ongenoegen, radicalisering en het risico op extremistisch delictgedrag, en het aanzetten van anderen daartoe. Van zorgmedewerkers wordt steeds vaker verwacht dat zij in staat zijn om signalen van radicalisering te herkennen en daar op een adequate manier mee om gaan. Veel behandelaren zijn echter niet uitgerust met specialistische expertise voor de omgang met radicalisering en het risico op extremistisch delictgedrag. De instrumenten die zij gebruiken in de behandeling lijken niet volledig aan te sluiten op de factoren die relevant zijn in het radicaliseringsproces. Het is de vraag in hoeverre behandelaren binnen de forensische polikliniek verantwoordelijkheid kunnen dragen in het signaleren, monitoren en beïnvloeden van radicalisering en het risico op extremisme. In dit deductieve kwalitatieve onderzoek staat de volgende hoofdvraag centraal: Wat hebben behandelaren van de forensische polikliniek van Fivoor Den Haag nodig om adequaat behandeling te bieden aan radicaliserende cliënten?