Samenvatting

Aanleiding: Twaalf tot eenentwintig procent van de mensen met een Cerebro Vasculair Accident (CVA), gaat in de eerste jaren na revalidatie achteruit in mobiliteit. Ondanks dat 74.6% procent van de CVA-patiënten lopen belangrijk vindt, is de loopactiviteit erg laag. Er is vanuit het perspectief van de CVA-patiënt weinig bekend over welke factoren hier invloed op hebben. Het is belangrijk als hulpverlener deze factoren te kennen, ter voorkoming dat iemand achteruit gaat.
Vraagstelling: "Wat zijn de ervaren bevorderende en belemmerende factoren voor het lopen bij zelfstandig wonende mensen die in de chronische fase na een CVA leven?"
Methode: Semigestructureerde interviews zijn afgenomen bij drie zelfstandigwonende mensen, die meer dan 12 maanden geleden een CVA hebben gehad. De data werd thematisch deductief geanalyseerd door middel van de framework approach, waarbij van tevoren aan de hand van het 'Physival Activity for people with a Disability'(PAD)-model de thema's werden gedefinieerd. Daarnaast zou gedurende de analyses ruimte blijven om inductief nieuwe thema's te identificeren.
Resultaten: Respondenten noemden voornamelijk persoonlijke en omgevingsfactoren die invloed hadden op het gaan lopen. Stoornissen hadden met name invloed op het niet verder kunnen lopen.
Conclusie: Mensen die in de chronische fase leven na een CVA ervaren dat ze een doel moeten hebben om te gaan lopen. Sociaal gezelschap kan stimulerend zijn, maar ook remmend. Gemak, slecht weer en geen doel hebben weerhoudt hen ervan om te gaan lopen. Evenwicht, kracht, conditie en zelfvertrouwen kunnen helpen of belemmeren om verder te lopen. Onderzoek naar percepties in grotere onderzoekspopulaties is nodig om dit verder te kunnen onderbouwen.
Trefwoorden: CVA, loopactiviteit, chronische fase, percepties, PAD-model