Samenvatting

Achtergrond: Primaire en secundaire impingement verschillen in de oorzaak. Daarom mag aangenomen worden dat beide vormen van impingement ook een verschil in therapie weergeven. Dit lijkt niet het geval. In recente literatuur die te vinden is op PubMed wordt gesproken over impingement, maar wordt geen verschil gemaakt tussen primaire en secundaire impingement. De prognose van schouderklachten is slecht. 50% van de schouderpatiënten is binnen een half jaar klachtenvrij. Na 1 jaar heeft 40% nog steeds of opnieuw klachten (Kuipers, 2005).
Doelen: Verduidelijking van het verschil in fysiotherapeutische interventie tussen primaire en secundaire impingement en welke interventie de beste resultaten boekt voor primaire en secundaire impingement. Methode: 11 RCT's, 4 pilot studies, 2 systematische reviews en 1 'explorary study' zijn bestudeerd op de overeenkomsten en verschillen in fysiotherapeutische interventie tussen primaire en secundaire impingement en er is bekeken welke interventie de beste resultaten boekt. Resultaat: Er zijn 18 studies geïncludeerd. De methodologische kwaliteit is over het algemeen hoog. Met uitzondering op drie artikelen werden uitsluitend in de in- en exclusiecriteria verschil gemaakt tussen primaire en secundaire impingement. Er bestond een grote variatie in het aantal proefpersonen, leeftijd en man/vrouwverhouding. De resultaten van specifieke oefentherapie zijn gunstiger dan van fysiotechnieken.
Conclusie: Er is geen duidelijk verschil in de literatuur te vinden in fysiotherapeutische interventies tussen primaire en secundaire schouderimpingement. De beste fysiotherapeutische interventies bij impingement lijkt oefentherapie met een hoge dosage, specifieke spierkrachttraining en opbouw in weerstand. De therapie lijkt het effectiefst te zijn in combinatie met manuele therapie.
Trefwoorden: Physical therapy, Methods, Standards, Shoulder impingement, Rehabilitation, Therapy.
Correspondentieadres