Samenvatting

Patricia Wijntuin deed onderzoek naar de buurtbinding van Marokkaans-Nederlandse jongeren in twee achterstandsbuurten in Utrecht. Haar onderzoek laat zien hoe de jongeren door hun ruimtelijke handelingen en discursieve praktijken zich de buurt toe-eigenen, daarin navigeren, en deze tot thuis maken. Het onderzoek maakt duidelijk dat de binding voor deze jongeren vooral op het niveau van de buurt ligt. Daarmee laat Wijntuin tevens zien dat bindingsvraagstukken niet alleen op nationaal niveau bestudeerd moeten worden, maar ook op lokaal niveau, waar het alledaagse leven van Marokkaans-Nederlandse jongeren zich afspeelt. Dit onderzoek gaat in tegen drie heersende gedachten over Marokkaans-Nederlandse jongeren en achterstandsbuurten. Ten eerste bekritiseert het de aanname van beleidsmakers dat achterstandsbuurten weinig buurtbinding vertonen. Ten tweede toont het een ander beeld dan de publieke redevoering waarin het gedrag van Marokkaans-Nederlandse jongens in de buurt voornamelijk als overlast gevend en hinderlijk wordt gezien. Tot slot, door het benadrukken van het belang van buurtbinding, completeert en bevraagt Wijntuin andere studies die stellen dat de ruimtelijke referentiekaders van jongeren zich nauwelijks meer beperken tot de buurt en dat hierdoor de buurt van ondergeschikt belang is.