Samenvatting

Achtergrond
De diagnose posterolaterale instabiliteit wordt vaak gemist. Door het gevolg van de vele verschillende structuren, de ingewikkelde anatomische verhoudingen en het feit dat er niet een specifieke klinische test is om de diagnose vast te stellen is de posterolaterale instabiliteit één van de meest ingewikkelde te diagnosticeren en te behandelen knieblessures.
Doel
Doormiddel van een literatuurstudie het in kaart brengen van de relatie tussen een ACL ruptuur en posterolaterale instabiliteit, om er vervolgens aan bij te dragen dat de diagnosestelling minder snel gemist wordt.
Vraagstelling
Wat is de relatie tussen een Anterior Cruciate Ligament ruptuur en posterolaterale instabiliteit?
Methode
Om antwoord te geven op de vraagstelling zijn de databanken PUBMED, CINAHL, EMBASE en Cochrane geraadpleegd. Artikelen zijn niet ouder dan tien jaar en bevatten de onderwerpen ACL, PCL, posterolaterale instabiliteit en/of reconstructie.
Resultaten
In totaal zijn voor deze literatuurstudie 13 onderzoeken geselecteerd. Deze onderzoeken laten zien dat, de structuren van ACL en PLC meedragen aan de stabiliteit van het kniegewricht en dat het PLC een secundaire stabilisator is van anterieure tibia translatie bij een ACL deficiëntie of ruptuur. Daarnaast tonen de onderzoeken aan dat sportactiviteiten bij beide structuren de belangrijkste oorzaak vormen. De resultaten laten zien dat zowel het ACL ruptuur alsmede de posterolaterale instabiliteit moeten worden gediagnosticeerd en behandeld voor een goed herstel.
Conclusie
In 3% tot 6% van de ACL rupturen treft het ook een posterolaterale instabiliteit. Het gaat hier om een type III PLC letsel. Bij positieve testen of verdenking op een PLC letsel dient de patiënt doorverwezen te worden naar een orthopedisch specialist. Uit onderzoek is gebleken dat de diagnose moet worden herkend voor een goed herstel. Het is van belang binnen 3 weken na het traumamoment de posterolaterale instabiliteit te diagnosticeren en samen met het ACL te reconstrueren. Mocht de posterolaterale instabiliteit niet zijn erkend en wordt alleen het ACL gereconstrueerd, dan ontstaat er een te grote spanning op de ACL graft met falen als gevolg. Dit komt mede doordat het ACL de functie heeft om varusangulatie te stabiliseren. De naar posterolateraal roterende instabiliteit blijft bestaan en zorgt voor deze te grote spanning op de ACL graft.
Keywords: "posterolateral corner","posterolateral intability", "anterior cruciate ligament", "anatomy", "rupture", "reconstruction", "relation".