Samenvatting

Doel/vraagstelling: Uit schatting blijkt dat ongeveer 60-90% van de bevolking ooit last krijgt van lage-rugpijn (KNGF-richtlijn 2005, lage-rugpijn). Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat een actieve benadering in de vorm van oefentherapie de voorkeur heeft bij patiënten met chronische lage rugklachten (CLBP). Geadviseerd wordt om o.a. een gevarieerd oefenprogramma aan te bieden (KNGF-richtlijn 2005, lage-rugpijn). Core stability training (CST) is een bepaalde vorm van oefentherapie die de laatste jaren populairder is geworden in het behandelen van CLBP. Naar aanleiding van deze constatering is de volgende vraagstelling ontstaan: Wat is het effect van core stability training op de lumbale stabiliteit bij patiënten met chronisch aspecifieke lage rugklachten? Methode: Om de vraagstelling te kunnen beantwoorden is gezocht naar recente wetenschappelijke literatuur waarin de effecten van CST bij CLBP worden bekeken. De databases die zijn gebruikt zijn: Pubmed, PEDro en Google-scholar. De volgende zoektermen en combinaties zijn gebruikt: core stability, lumbar stability, chronic low back pain, feed-forward activation, stability excercises, stability training. Daarnaast is gebruik gemaakt van de volgende inclusie criteria: core stability, CLBP, lumbar stability, leeftijd 16-80 jaar, publicatiedatum niet ouder dan 10 jaar, RCT en van de volgende exclusie criteria: afwezigheid van één of meerdere inclusiecriteria, PEDro-score lager dan 5. Voor de methodologische kwaliteitsbeoordeling van de verschillende onderzoeken is gebruik gemaakt van de Physiotherapy Evidence Database (PEDro) schaal. Resultaten: 4 RCT's zijn geselecteerd. Uit het artikel van Xueqiang et al. (2012) blijkt dat CST pijn en de beperking in het dagelijks leven vermindert en het rompspieruithoudingsvermogen verbetert. CST blijkt echter maar in lichte mate effectiever dan conventionele oefeningen bij CLBP. Uit de artikelen van Aggarwal et al. (2010) en Gladwell et al. (2006) blijken verschillende positieve effecten van CST bij patiënten met CLBP in vergelijking met patiënten waar geen andere (conventionele) therapie wordt aangeboden. Uit het onderzoek van Vasseljen et al. (2012) blijkt tot slot dat het begintijdstip waarop buikspieren zich aanspannen bij CLBP na 8 weken CST nauwelijks is veranderd. De resultaten van de RCT's worden vervolgens bediscussieerd aan de hand van een 5-tal Critical Reviews. Conclusie: Een eenduidige definitie van het begrip core stability is niet beschikbaar. CST blijkt in vergelijking met andere oefentherapieën bij CLBP niet direct de voorkeur te hebben. Ook wordt geen verband aangetoond tussen verbetering van CLBP en stabilisatie van de (lumbale) wervelkolom. Meer klinisch onderzoek is nodig, gericht op het effect van CST bij CLBP patiënten met aantoonbare lumbale instabiliteit.