Samenvatting

Inleiding – Een cerebrovasculair accident (CVA) kan verschillende oorzaken hebben. Atriumfibrilleren (AF) is daar één van. Bij een patiënt ouder dan 75 jaar, met AF en een hartklepafwijking is de kans op een CVA tot meer dan 12%. Dit case report volgt een 82-jarige dame met cardiovasculaire problematiek en tweemaal doorgemaakt CVA welke graag weer terug wil keren naar huis en een half uur buiten wil kunnen wandelen.
Vraagstelling – in welke mate veranderen de loopafstand, gemeten met de zes minuten wandel test, en het valrisico, geïnterpreteerd met de Berg Balance Scale, bij een 82-jarige vrouw met een status na twee iCVA’s en atriumfibrilleren na zeven weken taakgeoriënteerde training?
Diagnostiek – De primaire uitkomstmaten zijn Berg Balance Scale (BBS) en de 6 minuten wandeltest (6MWT). Er is een verhoogd valrisico gemeten met de BBS. De loopafstand is 38,3% van voorspeld tijdens de zes minuten wandel test (6MWT). De tien meter looptest (10MLT) laat zien dat zelfstandig functioneren buitenshuis niet waarschijnlijk is.
Behandeling – X. ontving vijf keer in de week een half uur fysiotherapie. Na drie weken functionele therapie werd de therapie gericht op verbeteren van de conditie volgens Vanhees et al. (2012). Naast fysiotherapie werd X. ook behandeld door de ergotherapie. Hierin werd de cognitie gescreend, arm-hand functie getraind en de overige ADL geoefend. Daarnaast was er toezicht van de specialist ouderengeneeskunde.
Resultaten – De BBS is klinisch relevant toegenomen. De 6MWT en 10MLT zijn wel toegenomen maar niet klinisch relevant.
Conclusie – De hulpvraag om 30 minuten buiten te kunnen lopen is niet bereikt. Wel is teruggang naar huis mogelijk. Verder onderzoek is noodzakelijk om te achterhalen of deze vorm van interventie effectief is bij patiënten met recidiverend CVA en cardiovasculaire problematiek.