Samenvatting

Achtergrond: Eén van de mogelijke oorzaken van een subacromiaal impingementsyndroom is een veranderde schoudergordelkinematica. Zo wordt er bij de scapula een verminderde anterolaterale rotatie en posterior tilt gezien en is er een veranderde spieractiviteit van scapulasturende spieren bij patiënten met een subacromiaal impingementsyndroom. Op basis hiervan lijkt therapie gericht op schoudergordelkinesie door middel van oefentherapie en manuele mobilisaties een logische keus bij de behandeling. Hierover bestaat echter nog geen consensus.
Vraagstelling: Wat is het effect van oefentherapie en manuele mobilisaties gericht op schoudergordelkinematica bij een subacromiaal impingementsyndroom?
Doelstelling: In kaart brengen van de huidige evidentie met betrekking tot oefentherapie en manuele mobilisaties gericht op schoudergordelkinematica bij patiënten met een subacromiaal impingementsyndroom.
Methode: Met behulp van databanken als Pubmed, PEDro, Cinahl en Cochrane Library is gezocht naar relevante literatuur. De methodologische eigenschappen van de RCT's zijn getoetst middels de PEDro-score. De reviews en cohortstudies middels beoordelingslijsten van Cochrane.
Resultaten: Het onderzoek heeft zes studies opgeleverd die de effecten van oefentherapie onderzochten, één studie die de effecten van alleen manuele mobilisaties onderzocht en negen onderzoeken gebruikte een combinatie van beiden. Drie van deze onderzoeken gebruikte scapulakinematica als uitkomstmaat.
Conclusie: Uit het onderzoek blijkt dat oefentherapie effectief is voor het verminderen van pijn en verbeteren van functioneren bij een subacromiaal impingementsyndroom, manuele mobilisaties zijn hierbij een toegevoegde waarde.
Er kan vanuit de huidige literatuur geen uitspraak worden gedaan over het effect van oefentherapie en manuele mobilisaties gericht op schoudergordelkinematica bij patiënten met een subacromiaal impingementsyndroom.
Discussie en aanbevelingen: Voor verder onderzoek is het wenselijk dat er een diagnosticum ontwikkeld wordt wat de schoudergordelkinematica valide in beeld kan brengen. Dit diagnosticum zou gebruikt moeten worden als inclusiecriterium en als uitkomstmaat bij onderzoek naar schoudergordelkinematica.