Samenvatting

In dit artikel wordt beschreven wat de invloed is van de epitheeldikte op de maximaal te
corrigeren sterkte door middel van orthokeratologie.
Methode: Deze literatuurstudie is uitgevoerd met literatuur welke vergaard is via erkende
databanken. De artikelen, gevonden via deze bronnen, zijn beoordeeld op een aantal
kwaliteitspunten.
Resultaten: Onderzoek wijst uit dat de centrale verdunning van de cornea bijna volledig door
het epitheel veroorzaakt wordt. Hierop heeft het stroma geen significante invloed. Om de
veiligheid van de aanpassing te kunnen garanderen, mag het epitheel maximaal 30% dunner
gemaakt worden. Dit komt gemiddeld neer op een maximale epitheelverdunning van 16 μm.
Met deze gegevens kan door middel van de Munnerlyn's formule, per sterkte een maximale
optische zone berekend worden.
De dikte van het epitheel is in sterke mate van invloed op de maximaal te corrigeren sterkte.
Om bij orthokeratologie een hogere sterkte te kunnen corrigeren wordt er ingeleverd op de
optische zone.
Het verband tussen de epitheeldikte en de maximaal te corrigeren sterkte bij orthokeratologie,
Al-Amiedy, B. & Heijden, van der, J.S.
Een te kleine optische zone is erg storend voor de drager waarbij problemen op kunnen
treden op het gebied van aberraties.
Conclusie: Indien de optische zone toch groter gemaakt wordt, ontstaat er meer verdunning
van het epitheel dan er in diverse onderzoeken als veilig wordt beschouwd. Als deze
verdunning meer dan 30% van het volledige epitheel wordt, dan kan het functioneren van het
epitheel negatief beïnvloedt worden. Dit kan vervolgens leiden tot vermindering van de
weerstand tegen lichaamsvreemde organismen.