Samenvatting

De arbeidsongeschiktheid veroorzaakt door overbelasting en/of burn-out is de laatste jaren geleidelijk aan het toenemen, dit blijkt uit de gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistieken.
Daar waar bij overbelasting de periode tussen het begin van de herkenbare stress veroorzakende situatie en de functioneringsproblematiek relatief kort en de hieruit volgende arbeidsongeschiktheid vaak minder dan zes maanden duurt, is daarentegen een burn-out het resultaat van een langdurigere blootstelling aan de stress veroorzakende situatie en duurt de arbeidsongeschiktheid vaak langer.
De werkgever is op grond van art. 7:658 BW aansprakelijk voor schade aan de werknemer ten gevolge van arbeidsongevallen, ontstaan door gevaarlijke situaties op het werk. Sinds de uitspraak van de Hoge Raad uit 2005 (ABN-AMRO/Nieuwenhuys)1 kan een werkgever ook aansprakelijk gesteld worden voor psychische schade, die het gevolg is van overbelasting en/of burn-out. Het doel van dit onderzoek is meer inzicht te krijgen in de gevallen waaronder en de omstandigheden waarin een werknemer een werkgever aansprakelijk kan stellen voor arbeidsongeschiktheid veroorzaakt door werk gerelateerde overbelasting en/of burn-out.
In dit onderzoeksrapport gaat het voornamelijk over twee beroepsziekten, namelijk overbelasting en burn-out. Met overbelasting wordt bedoeld een belastende situatie samenhangend met een klinisch beeld van spanningsklachten met aanzienlijke beperkingen in het sociaal of beroepsmatig functioneren.2 Onder burn-out wordt verstaan een emotionele uitputting, waarbij men last heeft van depersonalisatie en gevoelens van afnemende bekwaamheid. Beide beroepsziekten hebben als gevolg arbeidsongeschiktheid. Dit wordt in hoofdstuk 2 verder uiteengezet.
De zorgplicht welk is geregeld in art 7:658 BW houdt in dat de werkgever alle nodige maatregelen moet treffen om de werknemer te beschermen tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden voor schade die de werknemer kan oplopen. Een belangrijke uitspraak is het arrest van Hoge Raad van 30 januari 1998 (Chubbs Lips/Jansen) omdat deze uitspraak als vertrekpunt wordt beschouwd van de discussie over de toepasselijkheid van art. 7:658 BW in situaties van zuiver psychische schade waaronder overbelasting en/of burn-out wordt verstaan.