Samenvatting

Het is inmiddels ruim twee jaar geleden dat de Wet Werk en Zekerheid in werking is getreden. Door de inwerkingtreding van deze wet zijn de regels met betrekking tot de ontslagvergoeding ingrijpend gewijzigd. Zo heeft de billijke vergoeding in de tussentijd een hoop stof doen opwaaien. Er heerst in de arbeidsrechtpraktijk momenteel veel onduidelijkheid over de toepassing en de berekening van de hoogte van de billijke vergoeding door de kantonrechters en gerechtshoven. De Wet Werk en Zekerheid verschaft weinig duidelijkheid over de feiten en omstandigheden waaronder een billijke vergoeding moet worden toegekend en hoe de hoogte van de billijke vergoeding berekent dient te worden. Na de vele onderzoeken die al zijn gedaan naar de billijke vergoeding, en waarin de onduidelijkheid over deze vergoeding is komen vast te staan, heeft dit onderzoek als doel gehad om te kijken of er inmiddels al enige mate van consistentie te zien is in de toepassing en de berekening van de hoogte van de billijke vergoeding door de kantonrechters en de gerechtshoven. Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van Advocatenkantoor X. Advocatenkantoor X is een advocatenkantoor dat onder andere gespecialiseerd is in het arbeidsrecht en staat in de dagelijkse praktijk werkgevers en werknemers bij in ontslagprocedures. Het is voor haar van essentieel belang dat zij op de hoogte blijft van de ontwikkelingen in de rechtspraak omtrent de billijke vergoeding. Deze ontwikkelingen heb ik met dit onderzoek getracht voor haar in kaart te brengen aan de hand van een analyse van vijftig rechterlijke uitspraken. Binnen deze vijftig rechterlijke uitspraken heb ik onderzocht welke feiten en omstandigheden een grond kunnen opleveren voor de al dan niet toekenning van de billijke vergoeding en ik heb eveneens onderzocht welke feiten en omstandigheden een rol spelen bij de berekening van de hoogte van de billijke vergoeding. De vijftig rechterlijke uitspraken bestaan uit rechterlijke uitspraken in eerste aanleg en rechterlijke uitspraken in hoger beroep. Beide procedures zijn onderzocht, om vast te kunnen stellen of er in hoger beroep anders wordt geoordeeld over de toekenning en berekening van de hoogte van de billijke vergoeding.

Op basis van het verrichtte jurisprudentie onderzoek zijn meerdere bevindingen naar voren gekomen. Ten eerste dat de feiten en omstandigheden waaronder ernstig verwijtbaar handelen of nalaten aan de kant van de werkgever wordt aangenomen, zowel in eerste aanleg als in hoger beroep, inconsistent worden toegepast door de rechters. Er is een aantal terugkerende aspecten naar voren gekomen, maar feit blijft dat het geheel afhankelijk is van de omstandigheden van het geval of een bepaalde gedraging aan te merken is als ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever.
Ten tweede dat de feiten en omstandigheden die betrekking hebben op de berekening van de hoogte van de billijke vergoeding, zowel in eerste aanleg als in hoger beroep, inconsistent worden toegepast door de rechters. Ook hier zijn een aantal terugkerende aspecten naar voren gekomen, maar feit blijft ook dat de berekening van de hoogte van de billijke vergoeding geheel afhankelijk is van de omstandigheden van het geval. Tot slot kan over de afwijzing van de billijke vergoeding worden gezegd dat deze wordt afgewezen als de werknemer het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever niet kan bewijzen, als de werkgever aan al zijn verplichtingen als goed werkgever heeft voldaan, als er enkel sprake is van verwijtbaar handelen door de werkgever, als werknemer zelf verwijtbaar heeft gehandeld of als de grondslag voor de billijke vergoeding ontbreekt.

Op basis van de resultaten die naar voren zijn gekomen uit het jurisprudentie onderzoek, zijn er meerdere aanbevelingen gedaan aan Advocatenkantoor X die nuttig zijn voor het bijstaan van zowel werkgevers als werknemers in ontslagprocedures.